Tweedeling

Sinds 1918 groeit een bepaalde plant, gering in aantal maar constant in populatie, op enkele plaatsen in ons land. Vaak op winderige plekken. Toch lijkt het vele heen en weer geslinger ogenschijnlijk deze plant niet te deren. Er zitten ook regelmatig voorbijgangers aan de bladeren. Soms wordt er zelfs met vereende krachten aan de stengel getrokken omdat het als onkruid wordt beschouwd.

Tot nu houden de stevige en diepe wortels het geheel goed vast in de oergrond waarop zij het best gedijt. Toch ondervindt deze plant ook veel hinder van sterk groeiende bomen in de nabije omgeving. Deze zuigen veel van het nodige grondwater weg. Ook in onze gemeente staan er relatief veel planten van deze soort. Onlangs gebeurde er echter iets heel merkwaardigs.

De plant splitste spontaan en bestaat nu uit twee gedeeltes. Of zijn het nu twee afzonderlijke planten? Het is niet helemaal duidelijk. Plantkundigen hadden al eerder geconstanteerd dat er iets met het DNA gaande was. De wortels van het ene deel groeien nu meer richting omliggende vegetatie. Een duidelijke strategie om te kunnen overleven.

Bij het andere deel verandert er niets en de vraag naar levensvatbaarheid op langere termijn is dan ook legetiem. Biologen bestuderen de plant in gemeente Ede met grote aandacht. Wellicht zal de wetenschap ons later leren dat de doorgaande (r)evolutie binnen deze Sterk Gewortelde Plant ooit begon op Edes grondgebied. De toekomst zal het uitwijzen.