Enkele zaken van de afgelopen tijd: Weer eens bij thuiskomst een pakket in de hal aangetroffen. Afgegeven door een koerier omdat de geadresseerde buur niet thuis was. Verder weer faillissementen van winkels in het centrum van Ede. Wethouder Weijland die geen informatie aan de gemeenteraad wil verstrekken over het Walas-rapport. Dit adviesbureau boog zich over het ‘verlevendigen’ van het Edese centrum. Kosten 10.000 per maand.
We zijn een paar ton verder en de oplossingen nog helemaal onduidelijk. Verder dat het referendum over de ‘koopzondag’ in gemeente Ede op 10 juni zal worden gehouden. Waar ik naar toe wil? Als ik sommige mensen moet geloven is de koopzondag DE redding van ons uitdunnend winkelcentrum. Willen we verdere leegstand en faillissementen een halt toe roepen dan moeten de winkels wel open op de ‘dag des heren’.
Ik geloof er echter helemaal niks van. Als we nu eerst eens met z’n allen niets meer via het internet bestellen en ook zoveel mogelijk in eigen dorp/stad kopen. Dat geeft alleen al een geweldige impuls. Dan kan de Edese winkelstand gemakkelijk binnen zes werkdagen gered worden lijkt mij. Een levendig centrum creëren betekent vooral verandering van ons gedrag. Dus mensen ‘koop met rede in ons eigen Ede’.
Voor wie, net zoals ik, ook wel eens als verlengstuk van een koeriersdienst iets aflevert bij de buren de volgende tip: Knip deze column uit en voeg deze bij het pakket. Wie weet komt de ontvanger wel tot inkeer. Verder is dat natuurlijk ook wel aardig voor mij. Ik leef dan met de wetenschap dat niet de papiercontainer of nog erger… de kattenbak de uiteindelijke eindbestemming van dit stukje is. Ik reken op u Medenaren!
Nog nooit heb ik hem persoonlijk gesproken. Toch bezit ik door de media, het volgen van raadsbijeenkomsten en twitter, een gedegen beeld van hem. Na negen jaar heeft hij door omstandigheden in de privésfeer de handdoek in de politieke ring moeten werpen. Ooit met voorkeurstemmen in de Edese raad gekomen was daar onlangs het piketpaaltje dat het einde hiervan markeert.
In de jaren dat ik intensief de Edese politiek volg heeft hij zich in het selecte groepje van mijn favorieten kunnen nestelen. Sterk sociaal bewogen en bevlogen. In al die jaren een enorme dossierkennis opgebouwd en dat vooral op het gebied van het sociaal domein en de ruimtelijke ordening. Vaak bezig aandacht te vestigen op sociale woningbouw en duurzaamheid. Zij hart klopt sneller voor de zwakkeren in de samenleving.
Veel van zijn visie en gedachtegoed zijn in een links kader te proppen. Toch zal hij zichzelf nooit socialist noemen. Daarvoor staat voor hem het heilig geloof in een maakbare samenleving vierkant in de weg. Hij bezit de overtuiging dat, gezien de menselijke aard, het hier nu op aarde nooit zo zal worden zoals het wel in oorsprong door de Schepper is bedoeld. Hij leeft en handelt in de verwachting van de herschepping waar wel de hemel op aarde zal worden gerealiseerd.
Daar zal zijn rolstoel slechts als museumstuk fungeren. Bij de Edese CU zullen ze hem gaan missen. Het verlaten van de lokale politiek zal echter geen stilzitten betekenen denk ik. Er zijn altijd weer plekken waar mensen sociaal buiten de boot dreigen te vallen. Een sterk vermoeden zegt mij dat wij nog lang niet van Jan de Kluijver af zijn. Het ga je goed broeder Jan!
Sinds vorig jaar ben ik zo’n ouder die regelmatig langs de lijn te vinden is bij één van de voetbalclubs die Ede rijk is. Een zoon voetbalt bij de E’s en dat gaat heel aardig. Allemaal jongens van zo’n 10 jaar die nog heel onbekommerd gaan voor de winst en zelf veel doelpunten willen maken. Tot nu toe zijn alle wedstrijden (dik) gewonnen.
Doordat het team later is gevormd en ingestroomd in de competitie zijn er minder wedstrijden gespeeld dan de koploper. Voor de club echter geen belemmering om hen wel als kampioen te huldigen! Het is zondermeer een leuk groepje met naast Nederlands ook Marokaanse, Molukse, Surinaamse, Syrische en Turkse voetbalgenen. Voor de jongens zelf telt afkomst of religie helemaal niet.
De opkomst bij de trainingen en wedstrijden is hoog en het samenzijn is zondermeer prettig te noemen. Dat geldt ook voor de interactie met de trainers, leiders en ouders. Maar waren de sportieve prestaties veel minder geweest dan waren ze voor mij sowiezo al kampioen. Dit door de uitstraling die hun doen en laten heeft. Gewoon met elkaar verder komen zonder dat daar etniciteit of geloof een belemmerende rol speelt.
Dat soort dingen worden vaak wel een issue voor volwassenen. We hoeven maar het recente nieuws te kijken. Met de brede ontstane sympathie voor het satirische blad Charlie Hebdo heb ik eigenlijk niet zoveel. Waardering voor het opzettelijk kwetsen binnen het kader voor de vrije meningsuiting. Nee, ik neem veel liever deze voetballende kinderen in ogenschouw.
Hun ongecompliceerde manier van omgaan om gezamenlijk verder te komen werkt gewoon aanstekelijk. Met ‘Je Suis E10’ heb ik dan ook veel meer…
Het is geen geheim dat verhoudingen binnen de Edese politiek sinds de laatste gemeenteraadsverkiezing er niet bepaald beter op zijn geworden. De beruchte ‘bende van vijf’ sloot een pact en pleegde een coup voordat grote winnaar SGP de (in)formatie kon starten. Politiek buitensluiten in optima forma dus. De verhoudingen binnen de raad, met name die tussen oppositie- en collegepartijen, zijn daardoor alles behalve zonnig.
Onlangs werd bekend dat half december een externe ‘mediator’ gesprekken hierover heeft gevoerd met de fractievoorzitters van alle partijen. Nu vermoed ik dat onze burgemeester wel eens via z’n kleinkinderen iets heeft opgevangen over de kanjertraining op de basisschool. Geïnspireerd hierdoor heeft de burgervader dit concept ook maar in de raad geïntroduceerd? Ik zie het al voor mij. De trainer deelt de gekleurde petjes uit voor het rollenspel.
De fractievoorzitters moeten om de beurt de aap, de tijger, het konijntje of de pagagaai spelen. “Zie jij nu wat het gevolg is van jouw gedrag?” vraagt de trainer liefdevol. Het raadslid met het zwarte petje op kijkt van schaamte bedrukt voor zich uit. Vervolgens moeten ze allemaal lang achter elkaar opzeggen: “Niemand lacht elkaar uit. Niemand speelt de baas. Niemand gedraagt zich zielig. We vertrouwen elkaar, we helpen elkaar. We zijn eerlijk zonder te kwetsen.”
Hopelijk heeft deze training geholpen. Gaat ‘Mees Cees’ aan het einde van deze raadsperiode roze petjes uitdelen aan alle raadsleden en wethouders uit z’n klas. Er volgt een knuffelsessie waarbij hij iedereen innig omhelst. Daarbij van onder z’n weelderige snor welgemeend bij elk uitsprekend: “Grote kanjer van me!”
