Vliegeren

Ik zou het nu kunnen hebben over dat Ede zich de hoofdstad (geen dorp dus!) van de smaak mag gaan noemen. Dat er mooie kunstwerken rond het gemeentehuis staan opgesteld. Dat nog niet overal de wegen weer goed toegankelijk zijn. Dat de raadsleden Eric Leltz en Mustafa Çelik van Groenlinks/Progressief Ede er in maart mee stoppen. Onderwerpen zat maar ik gooi het dit keer over een geheel andere boeg.

Veel media vallen bij gebrek aan degelijk nieuws vaak noodgedwongen in de z.g. komkommertijd. Ik heb besloten mij daar opzettelijk aan schuldig te maken. Ik wil het nu eigenlijk hebben over iets, zo op het oog, niet erg veelzeggend. De aanleiding daarvoor was een gezinsverblijf op de Ginkelse hei. Ik zag daar twee volwassen mannen zittend in een tentje, langdurig starend naar hun vlieger.

Twee grote kerels die het bijna nietsdoen tot ware kunst aan het verheffen waren. Onthaasten in optima forma. Kijk, dat zouden meer mensen moeten doen. Niet het hele jaar de turbo er op om dan in die paar vakantieweken zogenaamd tot rust te komen. De hectiek begint daarna toch gewoon weer opnieuw. Nee, voortaan gedurende 365 dagen zo nu en dan naar de hei om lekker ontspannen naar de lucht te turen.

Ik zou nog verder willen gaan. Eigenlijk zou de gemeente Ede, betaald door de zorgverzekeraars, gratis vliegers, tentjes, klapstoeltjes en catering hiervoor beschikbaar moeten stellen. Is heel goed voor het lichamelijk en geestelijk welzijn van heel veel van ons. Maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat die vlieger weer niet op zal gaan.

TOP10 - Eric Leltz

Hierbij mijn lijstje. Ik heb mezelf beperkt omdat ik anders onmogelijk tot een top 10 kan komen. De beperkingen waren: Uit de jaren 60, Engelse of Amerikaanse artiesten. In het Engels gezongen. Ultieme popsong waarbij tekst en muziek een geheel vormen. En zelfs met deze beperkingen lukt het mij nog niet ;-)

I've Got You Under My Skin - Four Seasons (1963)
Van componist Cole Porter. Werk van zijn hand mag niet ontbreken in welke toplijstje dan ook.

We Can Work It Out - Beatles (1965)
Positief lied van The Fab Four. Als vingeroefening voor hun latere werk.

Baby Baby - Smokey Robinson And The Miracles (1965)
Mooie manier om excuus te maken maar toch ook weer te trots omdat volmondig toe te geven.

God Only Knows - Beach Boys (1966)
Van Brain Wilson die gek werd omdat ieder nummer dat hij componeerde mooier moest klinken dan het vorige. Onmogelijk als je dit nummer al hebt geschreven.

It's A Man's Man's World - James Brown (1966)
En de tekst is met oog voor de historische ontwikkelingen geschreven door een vrouw. "Het stelt allemaal niets voor zonder vrouwen".

Sunny - Bobby Hebb (1966)
Mooi, als je de gave hebt om verdriet in je leven om te zetten in positieve energie. Iedereen heeft ergens een 'Sunny'.

Sitting In The Park - Georgie Fame (1966)
Nummer van Billy Stewart meesterlijk vertolkt door Georgie Fame. De latere jazz-muzikant hier al in topvorm.

Can't Take My Eyes Off You - Franki Valli (1967)
De zanger van de Four Seasons hier solo. Dit nummer kent vele uitvoeringen die eigenlijk nooit tegenvallen maar dit is het origineel.

MacArthur Park - Richard Harris (1968)
Een waar epos geschreven door Jimmy Webb. Over het teruggaan naar plaatsen waar je ooit met je geliefde was. Waar gebeurd!

I Say A Little Prayer - Aretha Franklin (1968)
De vrijwel altijd mooie mainstream composities van Bacharach & David hier in een soulversie.

Daydream Believer - Monkees (1968)
Als ik dit hoor, word ik vrolijk.

Eric Leltz is de fractievoorzitter van Groenlinks/Progressief Ede

Nachttrein

Onlangs heb ik een raadsvergadering van gemeente Ede bijgewoond. Er waren diverse moties ingediend. Nadat de wethouders de indieners als het ware over hun bol hadden geaaid en daarbij heel geruststellende woorden hadden gesproken, konden ze in de papierversnipperaar. Er bleef één motie op de rails en dat was die van de nachttrein.

 

Jazeker, in de regio Arnhem/Nijmegen willen ze graag in de nacht aansluiting met de Randstad hebben. En u begrijpt dat die verbinding per spoor loopt langs… ons geliefde Ede. Als je bruisende stadsallures hebt dan mag een nachttrein echt niet ontbreken. De motie om hiervoor te gaan lobbyen botste wel op een tegensputterende wethouder van de Weerd. Hij verwachte dat het geld hiervoor weer ergens anders zal worden weggehaald door het rijk.

 

Verder opperde hij dat burgers hem van alles en nog vragen maar dat hij nog nooit is benaderd voor een nachtelijke treinstop in Ede. Prompt ging op dat moment z’n mobieltje af. Hilariteit alom. Fractie Nieuw (ex-SGP) probeerde nog een sprongetje te maken om bij de noodrem te kunnen. Zij waren tegen deze motie met het simpele doch solide argument dat de nacht er is om te slapen!

 

Een oud-collega van mij riep vaak in de nachtdienst dat deze alleen bestemd is voor agenten en dames van lichte zeden. Ook een zienswijze maar daar staan deze mannenbroeders vast niet helemaal achter. Zij vinden in ieder geval elke trein die ’s nachts door Ede komt een maatschappelijke ontsporing. Kijken of de wethouder boemeltreinvaart of TGV-snelheid achter de lobby zet.

 

 

Boefjes

Vorige week was Ede twee keer heel opmerkelijk in het landelijk nieuws. In de Cinemec werden tijdens de film ‘Now You See Me’ biljetten van vijf euro de zaal ingeschoten. Een soort van ‘money for nothing’ actie van distributeur Entertainment One. Sommige van de aanwezigen geloofden eerst ook niet dat het om echt geld ging.

Saillant detail is dat de directeur van Cinemec tot nu toe onvoldoende rente en aflossing heeft betaald aan de gemeente die een flinke lening aan hem heeft verstrekt. Verder was daar de brandweer die in de nacht moest uitrukken om hamster Boefje te bevrijden uit een wc-pot. Ja, u leest het goed. Iemand betrokken bij de brandweer schetste mij zo’n beetje wie en wat er nodig was voor deze grootschalige hulpverlening.

Nu mag men zich afvragen of de waarde van een hamster in verhouding staat met wat het de gemeenschap uiteindelijk kost. Dat soms emotionele belangen zwaarder wegen dan financiële vind ik heel aanvaardbaar. Gelukkig zijn er zaken in het leven waarbij de analyse van kosten/baten niet doorslaggevend zijn in het verstrekken van hulp. Hoe het ook zij… de hamster kroop weg, iets wat de Cinemec directeur niet doet.

Maar hij kruipt wel weg als het op financiële verplichtingen aankomt. De hele actie om de hamster te bevijden kost de burger inderdaad handen vol geld. Toch steekt dit schril af tegen het bedrag dat de gemeenschap erbij inschiet als de directeur van Cinemec zich blijft verschuilen. Hopelijk komt dit ‘boefje’ snel tot inkeer en zal hij merken dat dit ook heel bevrijdend kan werken.