Fusie

Het nieuwe regeerakkoord heeft veel stof doen opwaaien. Vooral de inkomensafhankelijke zorgpremie. Maar er zijn ook zaken die eerst niet zo opvallen maar wel regionaal van belang kunnen zijn. Zo is daar het plan tot herindeling en te komen tot alleen maar gemeentes met meer dan 100.000 inwoners. Voor ons hier zal dat een fusie betekenen met Wageningen.

Maar willen we dit? Toegegeven, in vroegere tijden was de stad Wageningen de ‘place to be’ in de regio en Ede slechts een kleine gemeenschap van boerenkinkels. Nu heeft er intussen een flinke inhaalslag plaatsgevonden en zijn naar veler inzicht de rollen omgekeerd. Willen we dit zondermeer opgeven? En als er dan toch gefuseerd moeten worden dan toch niet liever met Barneveld of Renswoude?

Laat van u horen mensen uit Ede en Wageningen! Gaat u dit lijdzaam laten gebeuren of is er grote actiebereidheid? Krijgen we Malieveld-achtige taferelen ergens op een weiland in de buurt van Bennekom? Moeten er petities worden getekend? Moet Ede-Wageningen slechts bekend blijven als treinstation of moet het de nieuwe supergemeente van midden-Nederland worden?

Wat ik er van vind dat we straks in gemeente Kaanvallei (Foodvalley) wonen? Ach, ik ben nog maar 5 jaar in dienst bij de Ede BV. Ik zou pas onrustig worden als de drie noordelijke provincies moeten fuseren. Als Heerenveen en Cambuur één voetbalclub worden. Of als Nederland deelstaat van Duitsland dreigt te worden. Of wellicht nog erger… dat de Edese Post met die andere krant in Ede samen moet gaan.

Strooigoed

Geachte Sint Nicolaas. In deze krant heb ik een poosje geleden geschreven dat ik voor 1 december niets meer over u wil horen. Noodgedwongen moet ik daar nu zelf toch op terugkomen. Het zit namelijk zo. Afgelopen zaterdag was ik op het museumplein om uw intocht mee te maken. Ik zag hoe onze burgermeester u hartelijk heeft onthaald.

Maar er is iets waar hij met geen woord over heeft gerept. Iets wat toch wel heel belangrijk is voor het welzijn van u, uw paard en de Pieten. Hier in Ede is onlangs besloten om veel minder zout te gaan strooien bij gladheid. Dit in het kader van bezuinigingen. Nu is er altijd kans dat het voor 5 december gaat vriezen. Beperkte gladheidbestrijding treft dan wellicht ook uw activiteiten!

Ik zie al voor mij hoe uw paard moet worden afgevoerd naar de noodslachting. Dat de Pieten massaal in ziekenhuis de Gelderse Vallei moeten worden opgenomen. Mijn advies is dan ook om de verantwoordelijke raadsleden, die voor dit ‘zoutarmere’ voorstel hebben gestemd, gepast te straffen. U bent van ouds toch één van ‘s lands grootste zoutleveranciers? Tuchtig deze politici maar i.p.v. stoute kinderen.

Stort al dat zout maar op hun erf zodat ze zelfs driftig moeten gaan strooien om van die gigantische hoop af te komen. Ze hadden beter kunnen kiezen de directeuren van Permar, Woonstede en andere overheidsinstellingen iets te korten. Die merken dat nauwelijks en voor dat geld zou er overal afdoende gestrooid kunnen worden bij vorst. Dit wilde ik toch even aan u kwijt Sinterklaas.

Komt Een Man Bij De Dokter...

Op maandagochtend is het duidelijk. Ik moet de huisarts spreken in verband met een langdurige verkoudheid die zo nu en dan uitmondt in stevige hoofdpijn. Om acht uur zit ik dan ook bij de telefoon. Elke poging wordt steevast beantwoord met de ingesprekstoon. Maar geduld wordt doorgaans beloond en vlak voor negenen is het raak. Ik ben door naar de volgende ronde. Jawel, ik zit nu in het systeem!

Een goedgemutste automatisch gegenereerde computerstem 'verwittigt' mij herhaaldlijk dat ik er nog maar 1 beller voor mij is. Zij vraagt mij geduld uit te oefenen. Dat doe ik dan ook, maar met de aantekening dat er iets van tegenzin in het spel is. Gevoelsmatig duurt het gesprek tussen de assistente en wie dan ook wel heel erg lang. Maar daar krijg ik tenslotte toch een mens van vlees en bloed aan de lijn.

Ik introduceer mij kort en begin de aard van mijn klachten te beschrijven. “Hebt u even geduld?… de noodlijn gaat!” Nee zeggen lijkt mij gezien de aard van mijn lichamelijk ongemak niet in verhouding met de levensbedreigende situatie van iemand anders. Er is daar een medeburger die medische hulp nu meer begeert en nodig heeft dan ik. Ik laat dan ook graag weten dat ik nog wel wat geduld heb.

Na een poosje is de doktershulp daar weer. Ik herhaal mijn intro en wat ik mankeer en kom iets verder dan de vorige keer. “Sorry hoor, daar is de noodlijn weer!” Mij rest verder niets dan maar weer geduldig te wachten. Er zijn blijkbaar veel mensen in de buurt in acute medische nood. “Ja, daar ben ik weer.” Voor de derde keer steek ik mijn verhaal af en dit keer geheel succesvol. “Kunt u hier om twintig over negen zijn?”

Nou... dat kan ik. Snel slurp ik de voor mij ingeschonken koffie op want om kwart over negen wil ik beslist in de wachtkamer zitten. Ik hou namelijk van goed op tijd aanwezig zijn. Ik wil absoluut voorkomen dat de dokter mij om 09.20 in de hal of nog erger op de stoep staat op te wachten. Ik fiets stevig door en het gestelde doel wordt door mij bereikt… ruimschoots op tijd. Er blijken twee anderen in de wachtkamer aanwezig te zijn.

Een rondje uitwisselen van afspraaktijden levert op dat de mevrouw bij 09.10 hoort. De man naast wie ik ga zitten blijkt ook van het op-tijd-zijn-principe maar dan in overstijgende trap. Hij heeft halftien mogen noteren. Maar de persoon van negen uur komt maar nooit uit de spreekkamer. Ik heb intussen een populair wetenschappelijk magazine er bijgepakt en krik mijn dosis algemene kennis dan maar wat op.

Uiteindelijk, na forse overschrijding van de gewenste verblijftijd, komt afspraak 09.00, een mevrouw in dit geval, naar buiten en verlaat snel het pand. Het duurt dan weer even voordat de arts de mevrouw, die bij 09.10 hoort, komt ophalen. Die blijkt ook niet ‘alles wat ze op haar lever heeft’ in tien minuten te kunnen afhandelen. Het loopt dus gigantisch uit. Eindelijk ben zwaar na tienen pas aan de buurt.

Ik leg heel kort de aard van mijn klachten uit. Ik neem vervolgens plaats in de behandelkamer. Na een korte inspectie van keel, neus en oor is het de huisarts geheel duidelijk. Hij typt de benodigde medicatie in zijn PC en na het drukken op een bepaalde functietoets zijn ze bij de apotheek verderop ook op de hoogte. Ik trek mijn jas weer aan en druk de huisarts de hand en sta vervolgens op de gang.

In ieder geval heb ik vandaag de gemiddelde wachttijd mooi kunnen verkleinen. Ik weet nu ook dat de Groenlandse haai vaak gedeeltelijk of geheel blind is door een bepaalde parasiet maar zich goed heeft aangepast om toch voldoende voedsel te vergaren. Snel naar de apotheek om de benodigde medicijnen te halen. Zodra de automatische deuren zich voor mij hebben geopend is het wel weer duidelijk.

De snelheid van mijn missie gaat nu weer drastisch omlaag. Het aantal wachtenden overstijgt rijkelijk het aantal waar ik op had gehoopt. Er is nog maar een enkel plaatsje vrij. Het grote wachten is weer begonnen. Dit keer besluit ik de tijd gevoelsmatig wat te verkleinen door te gaan luisteren naar wat mijn MP3 speler aan fraais herbergt. Het wordt dan ook progressieve rock van de formatie Dream Theater.

Nu ook weer na heel veel geduld ben ik eindelijk aan de beurt. Ook met het verstrekken van de medicatie blijk ik een meewerkend voorwerp te zijn. Voor de tweede maal vandaag haal ik het wachtgemiddelde met een flinke klap naar beneden. Als ik thuiskom zijn er intussen meer dan drie uur verstreken sinds ik de telefoon ter hand nam. Ik neem snel het eerste tabletje van de kuur tot mij.

Ik mijmer en kom tot de gedachte dat het vele wachten, dat blijkbaar éénmaal bij medisch handelen hoort, slechts gerekend moet worden tot zeer klein persoonlijk leed. Dat dit wegvalt als je het afzet tegen heel veel mensen wereldwijd die het gewoon moeten ontberen. Waar soms de kleinste aandoeningen niet verholpen kunnen worden en daardoor soms een fatale afloop hebben.

Dat de zorg ronduit duur aan het worden staat buiten kijf. Ook dat de eigen bijdrage steeds meer omhoog gaat. Maar wij worden geholpen! Van een lichte verkoudheid tot zware ingrepen om bijvoorbeeld een uitgezaaide kanker te bestrijden. En dat allemaal relatief dichtbij bij huis en geldig voor iedereen om ons heen.

Er kwam dus een man bij de dokter die eigenlijk wel heel tevreden is over de gang van zaken op medisch gebied. U ook?

Snorremans

De algemene beschouwingen passeerden onlangs in de Edese gemeenteraad weer de revu. Sina Salim, de fractieleider van D66, hield een helder pleidooi waarin hij de raad verweet te opereren als mekkerende lammeren. In plaats daarvan riep hij de partijen op om voortaan als een brullende leeuw te werk te gaan.

Maar de aandacht werd sterk afgeleid van zijn boodschap. Dat kwam doordat er bij hem in de laatste tijd iets tussen bovenlip en neusgaten is ontstaan. Als trotse eigenaar van een heus snorretje stond hij hier nu politiek te bedrijven. Maar de reacties op Twitter gingen echt niet over de inhoud maar vooral over deze plaatselijke haargroei. Een poosje geleden zag ik dat hij getooid was met een beginnend baardje.

Deze heeft dus nu weer plaats gemaakt voor snorgroei. Ik begin mij nu toch wel wat ongerust te maken. Hij zal toch niet in een soort van identiteitscrisis zitten? Of is de snor het gevolg van een imago-verbeterend advies? Iets wat mevrouw El Kaddouri heeft bedacht nu zij min of meer het politieke bed met hem deelt? Of is het een partijeis vanuit Wageningen waar opperdemocraat Pechtold zetelt?

Of was deze haargroei gewoon bewust gepland? Dit bedoeld als visuele ondersteuning bij het verhaal over de lammeren en de leeuw? Maar meneer Salim, een brullende leeuw bezit forse snorharen. Dat harig dingetje bij u lijkt daar nog lang niet op. Dat gaat nog wel wat tijd vergen. Een advies achteraf… u had wat dat betreft burgemeester Van der Knaap het D66 verhaal beter kunnen laten vertellen!

Zie hier voor meer informatie over de 'Snor van Salim'.

Mattenklopper

Onlangs is er in de gemeenteraad gestemd over de spoorzone. Bij de eenmansfractie van Burgerbelangen was er vooraf twijfel om het collegeplan te steunen. Er ontstond een jolige stemming toen fractieleider van Druiten zei dat hij en het thuisfront van mening verschillen en dat zij eigenlijk meer zeggenschap heeft.

Zij is vriendin Natasja, die zichzelf omschrijft op haar twitteraccount als ‘verder één van de gezichtjes achter Burgerbelangen Ede’. Nou… vertaal dat maar gerust als Het Gezicht. Zij heeft zich ontpopt als de spindoctor van deze rechtsprogressieve partij op Fortuynischtische leest. Tijdens de raadsvergadering volgt zij dan ook thuis het verloop.

Op een gegeven moment wordt er melding gemaakt van haar twitterbericht dat ze de mattenklopper er maar eens erbij heeft gezocht! Dus vriend Ruben is gewaarschuwd. Hilariteit alom. Dat in huize van Druiten politiek een ‘hot issue’ is mag wel duidelijk zijn. Dit waarschijnlijk zo nu en dan afgewisseld met een ‘headbangsessie’. Het volume omhoog en dan samen de lange haren laten wapperen op klanken van Iron Maiden of Megadeth.

@Knabbelke is dan ook een voorbeeld van een actief politiek betrokken vrouw. Iets waar je bij de Edese fractie van de SGP niet mee aan hoeft te komen. Alhoewel er op dit punt wel wat opening lijkt te komen. Maar een staatkundig gereformeerde samenwonende en naar heavy metal luisterende dame zit er voorlopig echt niet in. Maar de mattenklopper zullen de meeste vrouwen daar wel kunnen hanteren schat ik zo in.