Brothers In Arms

Ik heb een poosje naar dit beeld gestaard. Die Kees van der Staaij gaat ook maar met iedereen op de foto was dan ook mijn eindconclusie. Ik dacht dat ze bij de SGP wel enige terughoudendheid hanteren, maar nee hoor. De oude van der Vlies had zich nog wel 10x bedacht om samen met zo’n langharige en ongeschoren 'heiden' te poseren. Die zich privé wel eens vermaakt door hevig z'n hoofd te bewegen op soms duistere heavy metalklanken. Van der Staaij is tegenwoordig ook vaker op televisie dan dat hij naar de kerk gaat lijkt het wel. 'The Times They Are a-Changin' gaat blijkbaar ook op voor de staatsrechtelijke broeders.

In ieder geval heeft het een gedenkwaardig kiekje opgeleverd. DE grote nationale christelijke rechts conservatief gebroederlijk naast DE grote lokale seculiere rechts progressief. Van de één weet ik het niet maar van de andere zeer zeker wel. Je kunt met hem best een poosje doorbrengen om over politiek te bomen waarbij stevig aan de takken van de humor en zelfspot wordt gehangen. Ik spreek uit eigen ervaring en heb menigmaal met Ruben discussie gevoerd over z’n denkbeelden die deinen op de woelige baren van vreemdelingenangst en anti-islamsentimenten.

We staan daarbij doorgaans regelrecht tegenover elkaar in onze opvatingen. Dat kan en mag gelukkig en van hem kan ik het verdragen. Wat ik van der Staaij en de SGP echter kwalijk neem is dat zij de vrijheid van geloof, waaronder ze zelf ook mogen opereren, dan weer niet voor anderen willen laten opgaan. Daar zit een groot gehalte inconsequent denken in. Zelf vind ik de komst en aanwezigheid van moslims en moskeeën ook geen verrijking van onze cultuur en zie ook gevaar op de loer liggen. Maar binnen onze rechtstaat hebben we met elkaar bepaalde vrijheden te respecteren. Die gelden dan ook voor iedereen. Punt!

Hetzelfde principe geldt ook voor vrije meningsuiting. Dit is niet alleen je eigen denkbeelden mogen uitdragen, maar ook die er juist haaks op staan, tolereren. Dit allemaal binnen de kaders van ons rechtssysteem. Segers van de CU sloeg, enkele dagen voor deze foto, van der Staaij hiermee nog om de oren tijdens het ND lijsttrekkersdebat in Ede. Die Gert-Jan heeft het door. Nu Kees nog en hopelijk Ruben als fanatiek volgeling van de Fortuynistische geloofsstroming ook nog eens. Spreken we trouwens binnenkort eens iets af Ruben? Lekker discussiëren met muziek van Stryper of zo op de achtergrond en wie weet... gaan we daarbij ook nog samen op de foto?
 

Politieke Verliefdheid...

Sinds mijn 18^e kom ik elke keer braaf opdraven. Lokale, provinciale, nationale of Europese verkiezingen of een referendum… ik toon mijn machtiging. Slechts één keer heb ik verstek moeten laten gaan. Vanwege ziekte is toen de totstandkoming van het Europees parlement zonder mij verlopen. Maar verder ben ik altijd van de partij. Zelfs nog een keer speciaal teruggegaan naar een vorige woonplaats. Door recente verhuizing was ik nog niet stemgerechtigd. Dan maar op pad voor een nieuwe gemeenteraad in een voor mij verleden tijd.
 

U leest het al… ik ben een echte liefhebber. Ook het fenomeen zweven is mij geheel onbekend. Slechts één keer heb ik op een andere partij gestemd. Dat was noodgedwongen  want mijn vaste waarde was door een fusie opgegaan in een nieuwe partij. Daarna weer snel als trouwe 'achterbanner' door het leven. U mag mij dan ook wel beschouwen als een betonnen- dan wel loden kiezer. Eigenlijk niet van z’n stemgedrag af te brengen. Zeg maar een hunnebed in het politieke landschap. 

Maar dat laatste is wel iets aan het veranderen heb ik gemerkt. En laat ik maar direct man en paard noemen. De hoofdschuldige is GroenLinks. Al enkele jaren wordt mijn sympathie gevoed en onderhouden door de club die lokaal erg actief is. En het is alleen maar gegroeid sinds manneke Klaver nationaal aan de lijst ging trekken. Dat hij in jeugdig enthousiasme iets over het premierschap heeft geroepen… het zij hem vergeven. Hij maakte het al snel goed door z’n droomcoalitie te etaleren. Geen vaagheid vooraf maar een duidelijke koers.

Stemwijzers doen mij intussen ook vaak dichter bij de 'Klaverbladeren' uitkomen dan de partij die ik zo hondstrouw ben. Dus ik twijfel en ik wijfel. Zal ik dan straks toch op 15 maart… of heb ik wellicht argumenten om GroenLinks toch niet het fel begeerde rode potloodstreepje te schenken? Bijvoorbeeld omdat de lokale fractie alle sociale en ecologische bezwaren aan kant veegde en voor 52 koopzondagen  per jaar stemde? Of omdat het landelijke congres eigenlijk het bijzonder onderwijs wil afschaffen? 

Ik laaf mij nog maar eens een keer aan de euforie die Jesse Klaver intussen teweeg heeft gebracht. Sluit mijn ogen en droom even weg van de huidige politieke realiteit. Opeens prevel ik ook een paar keer achter elkaar ‘premier Klaver’. Het  zou toch zondermeer fantastisch zijn. Los van het feit of dit nu wel of niet zonder mijn kostbare stem zal zijn. De tijd gaat het leren. De stemming zit er nu bij de GroenLinksen in ieder geval goed in. Ondertussen twijfel ik nog even een stukje verder maar vermoed toch dat trouw uiteindelijk de doorslag zal geven. Ook geen slechte eigenschap lijkt mij...