Wim Dankbaar is een man met een missie. Al vele jaren is hij intensief bezig de toedracht en de schuldige(n) in de zaak van Marianne Vaatstra, die in 1999 op verschrikkelijke wijze van haar leven is beroofd, te achterhalen. Maar die zaak is toch al gesloten hoor ik u denken. Er was toch een 100% match en gearresteerde Jasper Steringa, die na een grootschalig DNA onderzoek naar voren kwam, heeft toch bekend en is door de rechter tot 18 jaar cel veroordeeld?
Voor wie deze zaak op een afstandje in de media heeft gevolgd is deze optische visie dan ook gelijk aan 1+1=2. Het aantonen dat juridische waarheid in deze zaak niet automatisch de werkelijke waarheid betekent heeft deze Wim Dankbaar dan ook verheven tot een zeer persoonlijke missie. Eentje waarbij iedereen die niet voor hem is ook automatisch tegen hem is. Een strijd waarbij de zoektocht naar de 'waarheid' soms ten koste moet gaan van persoonlijke verhoudingen en gevoelens en er regelmatig harde uitspraken vallen.
Heeft deze man gegronde redenen om zich niet neer te leggen bij wat politie en justitie tot nu toe naar voren hebben gebracht? Op zijn website Rechtiskrom is heel veel te vinden dat deze stelling lijkt te onderbouwen. Het is een lange lijst van directe dan wel indirecte aanwijzingen en bewijzen dat de dader(s) nog steeds in de richting van het asielzoekercentrum te Kollum moet worden gezocht. Maar ook veel materiaal dat aangeeft hoe politie en justitie het onderzoek in die richting vanaf dag 1 hebben tegengewerkt en gefrustreerd.
Wim Dankbaar is er volledig van overtuigd dat de veroordeelde Jasper Steringa het verschrikkelijke misdrijf niet op zijn geweten heeft en dat de werkelijke dader (of meerdere betrokkenen) nog steeds vrij rond loopt. Daaruit volgt ook dat hij zogenaamde 100% DNA match naar het rijk der fabelen verwijst. Als dat werkelijk waar is dan is natuurlijk het hek van de dam (dat is het ook al lang in Dankbaars visie en hij zegt zelf te weten dat deze Jasper het echt niet heeft gedaan).
Ik ga er nog steeds vanuit dat het DNA profiel overeenkomt met dat van Jasper Steringa. Tenslotte was dat de crux in de zoektocht naar de dader. Deze veehouder uit Oudwoude was geloof ik de 13e verdachte in deze zaak. De vorige zijn allemaal 'heengezonden' nadat de DNA test aangaf dat er geen match mogelijk was. Deze hele zaak had daarom ook als afgesloten kunnen worden beschouwd als deze Jasper niet zo'n onsamenhangende verklaring bij de rechtbank had afgelegd!
In plaats dat er antwoorden kwamen op de vele vragen die er zijn, is er alleen nog maar meer verwarring ontstaan. Zaken uit het forensisch onderzoek kwamen niet overeen met wat deze Jasper vertelde. Zelf kwam hij weer met dingen die de recherche niet had gevonden. Er zijn zelfs enkele punten uit zijn verklaring bij de rechtbank die technisch gezien onmogelijk lijken. Wat hij zich weet te herinneren is zeer selectief. Essentiële zaken weet hij niet meer (in een roes ondergaan) maar bepaalde details na 13 jaar dan wel weer.
Onlangs trof mij de volgende opmerking van iemand. Zouden we in Nederland het systeem hebben van een zogenaamde volksjury dan was het nooit tot een unanieme veroordeling gekomen gezien de verklaring die door de verdachte bij de rechtszaak is afgelegd. Deze kan volgens mij gewoonweg als 'rammelend' worden beschouwd. Hoe het wel zit? Ik weet het niet maar volg dus wel met veel interesse de zaken omtrent deze materie die er nog spelen.
Een ding is wel zeker. Wie de tijd neemt om het weblog van Wim Dankbaar door te nemen en/of straks het boek leest dat uitkomt gaat beslist twijfelen aan wat er tot nu toe door justitie naar voren is gebracht. Dan is de juridische optelsom 1+1=2 opeens niet meer zo absoluut maar een relatieve conclusie. Wat ik Wim Dankbaar in ieder geval gun is dat er bij de grote massa iets van deze twijfel gaat ontstaan.
Laten we in ieder geval niet roepen dat grote gerechtelijke dwalingen alleen maar voorkomen in bananenrepublieken ver weg elders op de wereld. Het rijtje met Nederlandse voorvallen is jammer genoeg groeiende...
