#Twitterkoningin

Onlangs vond er in de gemeente Ede een wethouderswisseling plaats. Nestor @Simonvdpol ging met pensioen en mevrouw @Marijeeleveld kwam. Bij de beëdiging adviseerde onze burgervader @CvanderKnaap haar voortaan maar de helft minder te gaan twitteren.

Kijk, dan breken mijn beide klompen spontaan in twee. De beste man geeft daarmee aan beslist tot de oude politieke garde te behoren. Mevrouw Eleveld begrijpt als geen ander hoe je door gebruik van sociale media contact kunt hebben met allerlei personen in de samenleving.

Dat is nu (lokaal) politiek bedrijven 2.0. Zij heeft veelvuldig en rechtstreeks contact met betrokken burgers. Zij reargeert adequaat op berichten en opmerkingen aan haar gericht. Mocht er een prijs bestaan voor de sterkst twitterende Edese politicus dan zou zij deze ongetwijfeld in de wacht slepen!

Beide eerder genoemde heren hebben dan wel een twitteraccount maar gebruiken deze eigenlijk heel schaars. Op het moment van schrijven hadden ze samen 200 tweets (=berichtjes) het internet opgeslingerd. Staat in schril contrast met de bijna 23.000 van onze nieuwe wethoud(st)er.

Ik, @Jolmerwinkel, heb als tweep (=twitteraar) intussen veel sympathie gekregen voor Edese politici die dit medium gebruiken en ook werkelijk interactie aangaan. Ik hoop dan ook maar dat mevrouw Eleveld het advies van de burgemeester radicaal in de wind zal slaan, ook nu ze een andere politieke pet op heeft. Dat ze ook inhoudelijk veel blijft #kwetteren en het echt over meer gaat dan alleen maar haar #kippen

Zorgboerderij

In het kader van de Michacursus die ik volg is er door een aantal deelnemers van onze groep een zogenaamde praktijkgerichte opdracht vervuld.

Er is gekozen om wat werkzaamheden te doen voor zorgboerderij Oordhoeve die te vinden is in het Binnenveld aan de rand van Veenendaal.

Op 18 juni zijn we hartelijk ontvangen door Mincke van Schuppen en Roel Bakker die in 2007 van start zijn gegaan met deze vorm van zorgverlening. Hun doel is dan ook om een zinvolle dagbesteding aan te kunnen bieden aan mensen van diverse leeftijden die op een één of andere manier extra aandacht nodig hebben. Dat alles zo'n beetje onder het motto 'Alles mag, maar niets moet'.

Er kunnen allerlei werkzaamheden binnen worden gedaan in een grote gezamelijke woonruimte of in de werkplaats. Verder zijn er buitenactiviteiten mogelijk in de tuin, boomgaard of door het verzorgen van diverse soorten dieren. De Oordhoeve is aangesloten bij Bezig, een belangenvereniging van zorgboeren in Gelderland. In de gemeente Ede zijn er zo'n twaalf van dit soort zorginstellingen aanwezig.

Op deze mooie zomeravond zijn er door ons aardbeien geplukt, is er onkruid gewied en een schuur van nieuwe planken voorzien. Op de foto zijn Gerard en Froukje in volle actie te zien. Onze aanwezigheid werd zeer op prijs gesteld en wie weet kan er nog wel een verdere samenwerking uit voortvloeien als de volgende lichting cursisten zich in het najaar heeft aangediend.

Moraalridder

Voor mij is de woon-werkafstand gering. Vrijwel altijd leg ik het traject Veldhuizen-Frankeneng fietsend af. De hindernis die ik hierbij ondervind zijn een drietal verkeerslichten.

En ik zal maar direkt een bekentenis hierover afleggen… ik ben er zo één. Iemand die gedwee op het knopje drukt en netjes wacht tot het sein op groen gaat. Ook al is het op een tijdstip dat er helemaal geen ander verkeer te bekennen is.

Zo’n ‘sukkel’ dus die relatief veel van de reistijd verbruikt door braaf te wachten tot de rode gloed verdwijnt. Dan sta ik daar terwijl anderen mij passeren zowel in meegaande als tegengestelde richting. Die zich helemaal niets aantrekken van de kleur die aangeeft dat er gewacht behoort te worden.

Dat zijn dan echt niet altijd recalcitrante en rebellerende pubers. Ook menig volwassen persoon bezondigt zich hieraan. Als een volslagen ‘nerd’ spreek ik er ook wel eens iemand op aan. “Het is rood hoor!” roep ik dan in het voorbijgaan. Meestal fietst men stoïcijns door of antwoordt vragenderwijs met “Ja?”. De wat meer gelouterde overtreders willen mij dan nog wel eens “Nou en!” toewerpen.

Maar ik ben wel van plan als een soort van Don Quichot op mijn stalen ros deze strijd aan te blijven gaan. Tegen deze vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid en vóór de verkeersveiligheid, al blijft het vechten tegen windmolens. Ook tegen die van Edenaren die afval laten slingeren, die hufterig reargeren, die ongepaste taal hanteren, die… Oh, het is weer groen. Hopelijk ben ik op tijd op mijn werk.

Woonvisie

Onlangs passeerde de nieuwe woonvisie de gemeenteraad. Een ruime meerderheid sprak af dat er voorlopig volop woningen in Ede zullen worden gebouwd, economische terugval of niet.

Geen beteugeling van de expantiedrift dus. Daardoor worden er door de gemeente Ede grote financiële risico’s genomen. Blijkbaar wordt er vanuit gegaan dat de recessie tijdelijk is en de groei wel weer op gang komt.

Maar zou het ook mogelijk zijn dat we net de top zijn gepasseerd? Dat we sterk rekening moeten houden dat ons economisch peil gaat afnemen? Dat we moeten leren met minder genoegen te nemen? Een groeiende welvaart voor iedereen heeft een eindpunt! Wat is wijsheid in zo’n situatie? Ik bekijk het dan maar uit het oogpunt van het besturen van eigen gezinshuishouding.

Geld wordt pas uitgegeven als het er ook werkelijk is. Zaken waarbij financieel risico een rol speelt worden vermeden. Pas als de vooruitzichten beter zijn wordt de beurs weer wat verder opengetrokken. Noem het geldelijk conservatief, maar het is wel zo veilig en goed voor de gemoedstoestand. Zou ook een gemeente niet zo moeten opereren? In de huidige situatie gewoon kiezen voor veel minder maar wel duurzamere woningbouw?

Maar absoluut geen speculatie met gemeenschapsgeld. Want uiteindelijke financiële tegenvallers worden nooit afgewenteld op de politieke beleidsmakers zelf, maar altijd op de burgers. Dezelfde politici weten doorgaans daar dan wel weer wegen voor te bedenken. Het is misschien wel zinvol om daar al vast wat voor te gaan sparen…

Op Handbediening

Regelkringen, automaat, cascade, PID, out-signaal. Gesneden koek voor een operator lijkt mij. Ik heb in het verleden met een besturingssyteem gewerkt waarbij de waarde van een uitgangsignaal op handbediening tussen -6.9% en 106.9% kon worden ingesteld.

Wat de achtergrond daarvan was weet ik niet maar lager dan 0% en hoger dan 100% was dus in deze situatie mogelijk. Als er iets ‘op de hand’ moest worden genomen dan enterde je snel een hoge waarde. Tik en 106.9% stond er dan en de snelheid of doorstroming was vervolgens maximaal. Daar moest ik onlangs aan denken.

In het huidige leven van heel veel mensen lijkt dit ook van toepassing te zijn. Eens hoorde ik iemand filosoferen dat als je vakantie nodig hebt om bij te komen dat er dan werkelijk iets mis is. Gedurende een heel jaar leef je te gejaagd en na de vakantie begint de hectiek dan gewoon weer opnieuw. In plaats van gecontroleerd te leven gaan dingen weer ‘op de hand’ ingegeven door het duo haast en drukte.

We luisteren te weinig denk ik naar de lichaamssignalen die zeggen dat onze handelen eigenlijk gedoseerd moet gebeuren. We willen gewoonweg te veel dingen doen in gelimiteerde, dat wil zeggen heel kostbare tijd. Het setpunt van wat we willen en kunnen ondernemen kan beter worden aangestuurd door steeds goed naar de omstandigheden te kijken. Als het ware door een innerlijke cascade-regeling ons doen en laten bepalen.

‘Hardlopers zijn doodlopers’ zegt het spreekwoord terecht. Want ‘op de hand’ te lang doorgaan op 106.9% kan uiteindelijk wel eens te vroeg –6.9% gaan betekenen.