ELF

Wees gerust, de titel heeft niets met het gekkengetal of het onlangs gehouden carnaval te maken. Dat kennen we niet in Ede en dat mag wat mij betreft ook wel zo blijven. Wel hard nodig, onder èn boven de rivieren, is het belang van duurzaamheid erkennen en er beleid op aanpassen. Het huidige college van gemeente Ede organiseerde onlangs dan ook een bijeenkomst hierover.

Elf is namelijk de naam van een overdekte fiets die aangedreven wordt door zonne-energie. Wethouder Leon Meijer mocht als eerste een proefrit maken op dit ‘snelheidsmonster’. Met een topsnelheid van 45 km zie ik in de toekomst voor fietsstad Ede een zeer hoogproductieve financiële melkkoe. Diverse fietsflitspalen (met zonnecollector natuurlijk) zorgen voor een vette pot om nog meer en bredere fietspaden in gemeente Ede aan te leggen.

De hardnekkige snelheidsovertreders moeten vervolgens het onkruid tussen de gemeentetegels verwijderen als taakstraf. U begrijpt groen en economie kunnen heel goed samengaan. Maar zonder gekheid…  de vraag voor de toekomst is dan ook ‘Wat gaan we doen met groen?’ Tot nu toe waren het eigenlijk alleen de ChristenUnie, GroenLinks/Progressief Ede en Alexander VosdeWael (VVD) die politiek de duurzaamheidskaart spelen.

Hopelijk gaan andere partijen hen in de toekomst nog eens flink overtroeven en dat niet op z’n elf-en-dertigst. Dat dan de predikers van duurzaamheid niet meer als spuit elf worden aangemerkt maar juist dat ze hun tijd ver vooruit waren. Dat de duurzame groene gekkies dan worden gezien als ecologische visionairs. Dat geloof in duurzaamheid al lang niet meer gelijk is aan dat in sprookjes met kabouters en elfjes…

Rob Broek

Bij het ophalen van onze dochter, die bij Cultura striptekenen volgt, krijg ik te horen dat ze les hebben gehad van iemand die bij de Edese Post heeft gewerkt. "We hebben ook een boekje van hem gekregen". Bij thuiskomst heb ik deze dan ook eens aandachtig bekeken. Het blijkt een uitgave te zijn van tekenaar Rob Broek.

De cartoons zijn verschenen tussen 2004 en 2006. Zelf zijn wij in begin 2007 in Ede komen wonen en daarom kende ik het werk van Rob Broek en zijn strips in de Edese Post ook niet. Hier en daar is voor mij iets van herkenning in de cartoons als ik een bekende naam lees uit het politieke gebeuren in Ede.

Zijn werk en dat van mij als columnist van de Edese Post heeft dan ook raakvlakken. Ik accentueer zaken door het geschreven woord en hij deed dat door zijn tekeningen met iets bijgevoegde tekst. Ik vind het boekje met cartoons dan ook een leuke kennismaking met deze 'oud collega' van mij...

Gebed Zonder Einde

De Edese VVD wil af van het ambtsgebed aan het begin van elke raadsvergadering. Het past niet bij het idee dat de gemeente er is voor alle inwoners. Verder, je kon er op wachten, is het argument dat er scheiding behoort te zijn tussen kerk en staat. Maar dat principe slaat op wet- en regelgeving. Een kerk/religie mag haar ideëen niet bindend opleggen aan wie daar niets mee heeft. 

Andersom mag de staat zich niet bemoeien met zaken binnen een geloofsgemeenschap. Waartoe dat kan leiden zien we helaas maar al te goed waar IS het voor het zeggen heeft. De Edese CU had een tijdje geleden een heldere mening over abortus op een foetus met downsyndroom in het Gelderse Vallei ziekenhuis. Het scheiding kerk/staat argument klonk toen ook veelvuldig. 

Maar een christelijke politicus neemt, vanzelfsprekend zou ik zeggen, geloofsvisie mee in politiek en maatschappelijk denken. Net zoals b.v. de humanist, de feminist, de pacifist (en de columnist) dat doet. Geloofsovertuiging kun je moeilijk achter de voordeur laten als je in de samenleving gaat participeren lijkt mij. Vanzelfsprekend neem je het ook mee de politiek in. Maar dat is heel wat anders dan kerk en staat vermengen! 

De vraag of het ambtsgebed gehandhaaft moet worden in een samenleving waar een meerderheid niets (meer) heeft met christelijke waarden en tradities is natuurlijk legitiem. Ik bid de gemeenteraad veel wijsheid toe mocht het tot besluitvorming hierover komen. Wat mij betreft blijft deze zaak eentje van een (ambts)gebed zonder einde. Deze column fungeert dan ook als de brievenbus in de voordeur waardoor ik mijn persoonlijke mening het publieke erf op laat dwarrelen...

Kijkje In De Keuken

Het Edese college had het gerecht ‘levendig centrum’ bedacht. Voor de bereiding ging men niet zelf de keuken in maar werd topkok Walas ingehuurd. Wie van ver komt kookt blijkbaar lekkerder. De 10.000 euro salaris per maand was geen probleem. Aan kwaliteit hangt een prijskaartje niet waar? Het college ging en een ander kwam. Intussen was er al twijfel ontstaan over de man in de keuken. Nieuwbakken wethouder Weijland fungeert intussen als smaakpolitie.

De verwachte welriekende geur was intussen meer aangebrand te noemen. Het nieuwe college beëindigt dan ook vroegtijdig het dienstverband van de superkok. De gemeenteraad zit intussen hongerig aan tafel te wachten. “Mogen wij onder het deksel kijken?” De wethouder wil er niets van weten. “Mag het dan als we het niet verder vertellen aan de burgers?“ is het vervolg. Ook dat mag niet.

Wetende dat hoeveelheid en smaak ondermaats zijn kiest de wethouder voor uitstel. Tenslotte is hij en z’n partij niet verantwoordelijk voor het inhuren van de culinaire krachtpaster. Maar een kleine week later is daar opeens het eindprodukt. De wethouder is blijkbaar door de rest van B&W naar voren geduwd om toch het (mis)baksel te presenteren. “Kom op Johan, ook dit hoort ook bij jouw functie!” klinkt het in z’n nek.

Het doet mij allemaal denken aan een restaurantbezoek uit het verleden. Levensgrote borden en bij elke gang een muizehapje op de middenstip. Toen mijn collega’s en ik buiten stonden had de zakenrelatie 150 gulden p.p. afgerekend en wij nog steeds knorrende magen. Wij waren liever naar de chinees gegaan. Het oude college had ook een betere keuze kunnen maken. Maar dat is nu mosterd na de maaltijd…