De gemeenteraadsverkiezing staat voor de deur. Vier jaar geleden had hij
het allemaal tevoren uitgedacht. Hij zou glorieus als wethouder terugkeren.
Zijn VVD zou samen met het CDA, Gemeentebelangen en de SGP (de PvdA was getalsmatig
niet eens meer nodig) een mooi college gaan vormen gebaseerd op rechts gedachtengoed.
Met die staatkundige broeders maak je gewoon enkele gedegen afspraken rond hun
dogmatische stokpaardjes en in ruil daarvoor heb je beschikking over een
betrouwbare partner. Die koopzondag mocht dan om pragmatische redenen nog wel
even in het vriesvak…
Maar het liep allemaal toch iets anders. De SGP werd de grootste en mocht
de onderhandelingen gaan starten. Maar achter de schermen hadden vijf andere
partijen al voortijdig een monsterverbond gesloten. Zowel de SGP en de VVD
stonden nu met lege handen. Van Milligen was furieus. Niks geen continuering
als wethouder maar met de billen op het raadslidbankje. Hoewel men bij de SGP
al gauw hun wonden gingen likken bleven die bij van Milligen en Co. hevig
schrijnen en dat maakten ze dan ook hevig en langdurig kenbaar…
Evert van Milligen creëerde vervolgens zelf maar een nieuwe politieke
functie: kapitein van een oppositieschip op ramkoers. Als hij zich naar de interruptiemicrofoon
begaf wist je dat hij ging spetteren door tegen te sputteren. Hij wist zo’n
beetje bij elk plan de raad en het college te wijzen op een veel te los
zittende knip op de beurs. Dat ordinaire potverteren was dan ook ledigheid ten
top. Opvallend dat hij dan onlangs vrij coulant was over het geldverslindende
en controversiële plan van het ‘world art center’. Maar ja, bij een naderend
politiek einde wil men nog wel eens mild worden…
Ik vermoed dat hij uiteindelijk wel blij is dat het zo is gelopen. Met de
stormram hevig inbeuken op collegebeleid is tenslotte veel leuker dan je in
allerlei bochten moeten wringen als wethouder. Al die vervelende raadsleden ook
met hun vragen en opmerkingen. Deze rol paste hem eigenlijk veel beter. Zo te
kunnen functioneren was voor hem waarschijnlijk dan ook als een dikke laag
zoetigheid op de politieke boterham. Zal hij wellicht in de supermarkt nog wel eens moeten zoeken, politiek
gezien heeft hij in de periode 2014-2018 door z’n manier van optreden het
stevige beleg al lang en breed gevonden…