Dien Je Stad

‘We zoeken iemand om een man van het RIBW in de Maandereng te verhuizen. Vervoer is geregeld. Wie kan? We zoeken een vrouw in verband met huiswerkbegeleiding aan twee kinderen op de Proosdijerveldweg. Kan jij iets voor ze betekenen? Voor een zesjarig meisje uit Ede met down-syndroom zijn wij opzoek naar een vrouw die wat leuks met haar wil gaan doen’.

Ik zie dit soort berichtjes regelmatig langskomen. Het zijn oproepen van Dien Je Stad, een organisatie die coördineert tussen hulpvraag en aanbod. Het college van gemeente Ede is volop bezig om te kijken waar de komende jaren inwoners zelf de handen uit de mouwen kunnen steken en waar er verder bezuinigd moet worden.

Bekijk dit soort initiatieven dan ook niet als subsidieslurpende zwarte gaten waar dus lekker op gekort kan worden. Want het bijelkaar brengen van mensen die hulp nodig hebben en die het kunnen bieden hoort nu eenmaal een goed draaiende organisatie plus bijbehorend netwerk. Er zijn er diverse binnen gemeente Ede actief die met de inzet van vrijwilligers veel goeds doen.

Die als het ware warme dekens uitdelen zodat niemand in de kou hoeft te staan. College en raad van gemeente Ede blijf dus volop geld beschikbaar stellen aan clubs die met inzet van vrijwilligers veel nuttig werk doen. Bewoners van gemeente Ede… Dien Je Stad (voor wie dit te ver gaat…  Dorp is ook goed).

Ga bijvoorbeeld maar eens op een facebook- of twitteroproep reageren. Tuinonderhoud bij een persoon die dat zelf niet meer kan behoort al gauw tot de mogelijkheden. ‘We zoeken iemand die een column wil schrijven om ons werk te belichten.’ Hé, dat lijkt mij wel iets!

Bassie En De Koevoet

Twee opmerkelijke zaken uit het Edese nieuws. Het college heeft het bestemmingsplan veranderd zodat bij de Fietser op zondag wel besteld maar niets verkocht mag worden. Verder gaan bouwmarkten in Ede in de gaten houden wie gereedschap koopt dat bij inbraken wordt gebruikt. Dat gaan we dus eens aan de binnenkant van onze oogjes bekijken:

Op een zondag wandelt Bassie een Edese bouwmarkt binnen om even later een breekijzer af te rekenen. “U wilt deze bestellen meneer clown?” vraagt het meisje achter de kassa. “Nee, kopen kindje” is het antwoord. “Dat mag nu niet in Ede. Bekijken en bestellen wel, afhalen en betalen kan morgen pas.” Bassie kijkt uitermate bedrukt en verlaat pruttelend de zaak.

De volgende dag staat hij weer bij de kassa en rekent af. Hij loopt argeloos naar buiten en staart nog even op de kassabon. Dan wordt hij aangesproken door een (geheim) agent. “U moet meekomen voor verhoor op het bureau!” klinkt het streng. Even later wordt hij hij geconfronteerd met een uitdraai van gegevens op z’n kortingspas.

“Twee maanden geleden hebt u ook als eens een breekijzer gekocht en vorige week een betonschaar. Dat is vast niet voor een fietsreparatie. Dat wordt dus een mooi poosje brommen!” Bassie barst in huilen uit. “Allememaggies. Ik snap het wel maar begrijp het niet… Adriaaaantje waar ben je?”

Zo, weer terug in de realiteit. Heeft wellicht iemand een idee dat als koevoet kan dienen om genoemde zaken eens goed los te wrikken? Of ben je daarna bij voorbaat al maatschappelijk verdacht van politiek inbreken (code B2)? Hier kopen we als Edenaren (behalve dan op zondag) toch helemaal niets voor?

In Het IJs Zakken...

Afgelopen zaterdag kwam de Sint weer aan in Ede. De sfeer zat er goed in op het Museumplein. De Pieten waren zwart en ongeregeldheden deden zich gelukkig niet voor. Beide zaken, nauw aan elkaar verweven, zijn tegenwoordig geen vanzelfsprekendheid meer. De Sint was in opperbeste stemming en de muziekpieten deden goed hun best. 

Maar bij ‘En we zingen en we springen want we zijn zo blij’ was de beleving toch anders als in voorgaande jaren. Want wat dat teweeg kan brengen hadden Edese studenten twee dagen daarvoor al gedemonstreerd. Blij zijn en springen in combinatie met een zwakke ondergrond kan je wel eens op onverwachte plaatsen brengen. In dit specifieke geval… in één van de beste ijssalons van ons land!

Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de situatie in gemeente Ede. Het college beweert dat de vloer onder al haar financiële plannen solide is. De oppositie beweert zelfs dat de ondergrond eigenlijk te dik is want er worden ettelijke miljoenen gereserveerd. Slaap gerust, het college zorgt er wel voor dat het goed blijft gaan met ons. Binnen de lokale politiek is hier zelfs een uitdrukking voor, namelijk dat ‘niemand door het ijs zakt’.

Door de recente gebeurtenis in Ede hoop ik dan ook dat de Nederlandse spreektaal wordt verrijkt met de term ‘in het ijs zakken’. Dat is dus nietsvermoedend en in blijde stemming op een onverwachts moment de bodem onder je weg voelen glijden. Laten we dan ook hopen dat door dat ‘zwarte pieten gedoe’ het sinterklaasfeest niet in het ijs gaat zakken. En ook geen burgers in Ede natuurlijk. Dit omdat de politieke constructie van het draagvlak onder hun bestaan uiteindelijk toch te licht blijkt te zijn.

Wijksafari

‘Vanmiddag om 16.00 uur gaat de raad op wijksafari. Raadsleden gaan in groepjes een wijk in. Elke wijkregisseur heeft zijn eigen programma en samen met bewoners uit de wijk wordt een thema of meerdere thema's uit de wijkagenda op locatie besproken.’ Afzender bericht: gemeente Ede. Wijksafari… hoe kom je er op? Safari is een jacht- of foto/filmexpeditie leert het woordenboek.

Ik zie dan beelden van prins Bernhard hevig lurkend aan z’n pijp. Die dan samen, met andere bobo’s, exotische dieren schiet met camera of nog erger…  een jachtgeweer. Ik visualiseer het verder. Ik zie de landrover van Jaap Boot (CDA) de wijk binnen rollen. Raadslid A (CU) doet de hand achter het oor. Daar ergens in de verte horen ze allemaal het luide brullen van een vrouwelijke bijstandsburger.

Dit omdat zij niet weet waar ze na 1 januari aan toe is met de zorg voor haar twee rugzakkinderen. Raadslid B (GL/PE) fotografeert, vanachter het metershoge gras op het voetpad, de grote duurzame participatieburger. Nu nog zeldzaam maar in de toekomst door een intensief (gemeentelijk) fokprogramma gaat dat wellicht veranderen.

Raadslid C (SGP) zet trots z’n voet op een juist aangeschoten bewoner. "Wat heb jij nou gedaan? Dat mag helemaal niet, dat is een beschermde belastingbetalende en consumerende burger!” reageert raadslid D (VVD) onthutst. “Ik dacht dat het een zondagswinkelaar was” klinkt als verontschuldiging.

Wijksafari, laten we dit woord a.u.b. maar nooit meer gebruiken. Raadsleden die de wijk in gaan kunnen dit beter benaderen als is het een bezoek aan de koning of de paus. Laten we dan in het vervolg het begrip ‘wijkaudiëntie’ maar hanteren…

Naheffing...

Geachte meneer Rutte. Het zit u niet echt mee. U (en ook meneer Samsom natuurlijk) probeert de boekhouding van ons land op orde te krijgen. Dat leek aardig te lukken door al die bezuinigingen die u bedenkt. Maar wat vervelend nu. U wordt nu ook geconfronteerd met een naheffing voor ons als burgers. Dat vindt u natuurlijk niet zo leuk. Nu hebben u en ik een hekel aan schuld toch? Daarom lijkt het mij het beste dat ik deze naheffing zo gauw mogelijk betaal. Dan is het maar weer achter de rug. Mijn voorstel is dan ook dat u deze naheffing aftrekt van de 1000 euro die u mij voor de verkiezing heeft beloofd. Het bedrag dat overblijft zie ik dan ook graag zo gauw mogelijk op mijn rekening gestort. De belastingdienst heeft al mijn gegevens wel. Ik verwacht het geld dan ook zo spoedig mogelijk. U en ik hebben toch een hekel aan het niet nakomen van beloftes toch? Ik ga intussen eens nadenken waaraan ik het geld ga uitgeven. Dat is dan weer goed voor onze economie toch? Een win-win situatie bij uitstek lijkt mij. Met vriendelijke groet, Jolmer Winkel