Goede Voornemens...

Ik heb nog maar eens één van mijn eerste columns op dit weblog van stal gehaald en het jaartal met een aantal verhoogd. Naar aanleiding van een cartoon van Sigmund uit de Volkskrant is toen de volgende tekst ontstaan:

"Heeft u nog goede voornemens dokter?"
"Nee."
"Ik ben meer van de slechte bedoelingen."
"En die hou ik ook moeiteloos vol."

 

Bij slechte bedoelingen zou je ook 'slechte gewoontes' kunnen lezen. Ik moest hierbij opeens denken aan wat de apostel Paulus in de brief aan de Romeinen (hoofdstuk 7 vers 18,19) over zichzelf schrijft:

"Immers, ik besef dat in mij, in mijn eigen natuur, het goede niet aanwezig is. Ik wíl het goede wel, maar het goede doen kan ik niet. Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik."

Ik denk dat dit wel heel herkenbaar is. Voor goede dingen, vaak voorgenomen tijdens een jaarwisseling, is veel wilskracht en doorzettingsvermogen vereist. Slechte gewoontes gebeuren gewoon weer zodra de fixatie om ze te 'nooit meer te doen' weer aan de aandacht is ontsnapt. Voordat je het weet is alles weer bij het oude.

Zelf heb ik niet zoveel met voornemens rond de jaarwisseling. Vaak wordt gevraagd of je ze hebt en dan wordt je eigenlijk gedwongen ze ook kenbaar te maken. Dan is er geen weg meer terug. Stoppen met bepaalde dingen doe ik dan ook het liefst abrupt en zonder enige vooraankondiging. Zo besloot ik begin oktober 2001 op weg naar mijn werk te stoppen met roken. Gewoon laatste 'sjekkie' oppaffen en het lege zakje inclusief restant vloei en aansteker in de prullenbak kieperen.

Maar even vaak faal ik ook in het om zeep helpen van mijn onhebbelijkheden. Heb ik dan geen goede voornemens voor het jaar 2013? Jazeker wel, maar ik ga er echt geen ruchtbaarheid aan geven. Ook dit jaar ga ik de strijd aan. Met wederom de hoop dat er van die lange lijst toch een acceptabel aantal geschrapt kan worden. Maar of het gaat lukken? Ik denk dat ik qua geestelijk verwantschap meer op Paulus lijkt dan dat me eigenlijk lief is...

Vier Tinten Grijs

  

Sinds mijn verbintenis aan de Edese Post ben ik ook intensief de gemeentepolitiek gaan volgen. Regelmatig bekijk ik raadsvergaderingen via het internet en heb dan synchroon Twitter meelopen. Ik heb intussen al een heel aardig beeld gekregen van de Edese politiek, de verschillende partijen en de poppetjes die erbij horen. Nu is er één partij die toch wel wat gecamoufleerd aanwezig is en dat is Gemeentebelangen.

Vaak nog verward met Burgerbelangen waarvan frontman Ruben alleen al meer stof doet opwaaien dan de vierkoppige fractie (plus geleverde wethouder) van ons aller GB. Want waar staan ze toch ideologisch gezien? Fungeren ze slechts als stemvee voor college belangen? Andere ‘regeringsfracties’ in Ede roeren zich nog wel eens. Het SGP wil dan geen moskee en daarom wil de PVDA dan weer niet in een volgend college met de mannenbroeders.

Kijk, dat soort interactie schept duidelijkheid in de beeldvorming! Maar van GB hoor ik bitter weinig. Er is spaarzaam beweging binnen hun gelederen. Slechts één iemand ontstijgt het geheel iets. Peter de Pater omschrijft zichzelf op Twitter als ‘lustwoordenaar’. Vaak hebben zijn literaire zinnen een hoog elitair gehalte maar toch weinig met de lokale beslommeringen van doen.

In het spectrum van lokale politieke opwinding levert GB vier tinten grijs. Dat is dan doorgaans geen goede basis voor continuïteit. Profileren is een verbeterpunt. Gemeentebelangen, zullen we afspreken dat bij ons volgende 'functioneringsgesprek' de tinten feller gekleurd zullen zijn?

Telfort... Tel En Bel (nooit meer)

Ik gebruik mijn mobiele telefoon spaarzaam. Hooguit als ik een keer ver van huis ben neem ik het apparaat mee om voor het thuisfront bereikbaar te zijn. Ik maak gebruik van een pre-paid abonnement van Telfort. Ondanks het minimale gebruik en een tegoed van zo’n 40 euro wordt ik toch gedwongen de zaak op te waarderen. Nu kreeg ik de aanmaning dit te doen anders zal het nummer worden afgesloten.

In eerste instantie de zaak genegeerd uit pure irritatie hierover. Toen kwam het berichtje dat ik nog 24 uur had om dit te regelen. Dus toch maar bij de supermarkt beltegoed gehaald. Het minimale bedrag was intussen ook al weer opgeschroefd van 10 naar 15 euro. Thuisgekomen direct aan de slag gegaan. Maar het systeem om op te waarderen lag er uit. Dat bleek dus ook de rest van de dag het geval.

Uiteindelijk het bed opgezocht. De volgende ochtend was daar per e-mail… jawel, de bevestiging van de definitieve afsluiting van het nummer en dus ook het verlies van het gehele beltegoed. Nog met de firma Telfort hierover contact gehad. Een op zich aardige mevrouw begreep mijn klacht helemaal maar kon niets doen. Ook toen ik zei dat mijn volgende abonnement zeer zeker niet van Telfort zal zijn had ze alle begrip!

Ik zit dus nu nog met 15 euro ongebruikt beltegoed van de firma Telfort. Is er iemand die dit zou willen overnemen van mij? Wie maakt me los? Over een reductie valt te onderhandelen. J

Het Kan Verkeeren...

Het was ergens in 1984. Vanuit de bovenrand van ons land was ik afgedaald naar het Edese. Vijf dagen praktijkschool techniek volgen aan de Zandlaan. Ik herinner mij nog een wandeling met een klasgenote door het Hoekelumse bos. Voor het eerst naar de bioscoop. Een Mad Max film met Mel Gibson in de Reehorst.

Had iemand van mijn klasgenoten toen de profetische gave gehad te vertellen dat ik later columnist voor de Edese Post zou zijn… ik had het zeer zeker niet geloofd. Want Ede lag helemaal in het ‘buitenland’ en behalve het verplichte opstel op school, had ik eigenlijk nog nooit iets geschreven. Bijna 30 jaar zijn sindsdien verstreken.

Ik wil hierbij dan ook iedereen alvast fijne kerstdagen en een voorspoedig nieuw jaar wensen. Vooral zij die zich dit jaar menigmaal aan mijn columns hebben gelaafd (hoi HvB) of juist mateloos hebben geërgerd (?) Maar natuurlijk ook de mensen die nooit de moeite nemen mijn columns en die van de anderen te lezen. Verder spreek ik de wens uit dat er nog veel in Ede mag gebeuren dat inspiratie oplevert voor mijn ‘stukkies’.

Zou iemand mij nu vertellen dat ik over 30 jaar een zegevierend schrijver zal zijn. Dat ik vanuit een buitenhuis in Zuid-Frankrijk mij verwonder over de buslading mensen die een literaire tocht maken naar mijn geboortedorp. Dat ook Ede als tussenstop in dit programma is opgenomen. Ik zal dit dan ook voor de volle 100% wantrouwen. Maar Bredero zei al: “Het kan verkeeren". De tijd zal het leren. Op naar de kerststol en de oliebollen.

 

Kunst & Cultuur

Delano Spenrath denkt het inderdaad en kwam heel ver in het tv-programma “So You Think You Can Dance”. Rogier Pelgrim deed het ook heel goed op de buis in de verkiezing van beste singer/songwriter van ons land. Onlangs pakte hij ‘De grote prijs van Nederland’ maar eventjes mooi mee. Verder verschenen er recentelijk diverse boeken van schrijvers van Edese signatuur.

Arno Setz is volop bezig met een film over de Edese indentiteit. In de Reehorst en Cultura is er jaarlijks een keur aan diverse kunstvormen te aanschouwen. Voor een gevarieerd filmaanbod kunnen we in Cinemec terecht. Collin Leijenaar runt succesvol zijn popschool en timmert internationaal als drummer heel aardig aan de weg. Er zijn eigenlijk doorlopend wel ergens exposties in onze stad.

We hebben zelfs een heus kunstkabinet in Ede waar diverse kunstenaars in participeren. Ik kan zo nog wel even doorgaan met opsommen. Wat nog ontbreekt is een middelgrote concertzaal voor allerlei soorten populaire muziek. Ik weet niet of er instrument bestaat om het kunstzinnige en culturele gehalte van een bepaalde regio te meten. Ik heb zo het gevoel dat Ede wel bovengemiddeld zal scoren.

Toch staat deze sector ook onder druk. Er worden steeds minder euro’s beschikbaar gesteld door het gemeentebestuur. Geld voor linkse hobbies noemen ze dat dan weer in rechtse kringen. Maar hoe het ook zij, ik denk dat we als Edenaren tevreden kunnen zijn. Alleen nog een stek waar mijn favoriete rockbandjes op kunnen treden en we zijn wat mij betreft compleet.

Broodje Geloof

Bakker Bol heeft een aanvraag ingediend om een nieuwe zaak te mogen bouwen. Het oude pand voldoet niet meer aan de huidige eisen. Verder speelt mee dat de omzet sterk is gestegen en nieuwbouw noodzakelijk is. Er zijn wat kleine praktische bezwaren maar iedereen lijkt het idee te steunen behalve slager Spek. Deze heeft ernstige bedenkingen tegen het plan.

Zelf heeft hij onlangs er nog een nieuw pand bij mogen bouwen wegens grote vraag naar zijn producten. Maar zijn geweten dwingt dit hem nu te zeggen terwijl hij juist ook als vrije ondernemer zijn gang mag gaan. Ook zal hij er geen stukje vlees minder om verkopen als Bol zijn baksels op een nieuwe locatie aan de man gaat brengen. Absoluut geen concurrentie en toch is hij faliekant tegen.

Want zo zegt hij: "Hoewel bakker en slager beide levensmiddelen verkopen behoren broden nu eenmaal niet bij de vleesprodukten.Wil iemand een zaak openen om er rookworsten te verkopen dan heb ik daar weer geen probleem mee." Een absurd verhaal? Vervang de bakker door Turkse gemeenschap in Ede, de slager in Edese SGP fractie, zaak in moskee/kerk en levensmiddelen in godsdienst.

Op zondag in totale vrijheid één van de vele christelijke kerken in Ede mogen bezoeken is een groot goed. Inherent hieraan is ook dat anderen dan dezelfde rechten hebben. Vrijheid van godsdienst is niet alleen voor eigen parochie kunnen preken maar ook anderen dat gunnen. Dan mag het niet uitmaken of die ander de geloofsbroodjes zacht en zoet bakt of juist heel hard en zuur.

Deze column is geschreven naar aanleiding van dit artikel: Geweten van SGP spreekt