Het was ergens in 1984. Vanuit de bovenrand van ons land was ik afgedaald naar het Edese. Vijf dagen praktijkschool techniek volgen aan de Zandlaan. Ik herinner mij nog een wandeling met een klasgenote door het Hoekelumse bos. Voor het eerst naar de bioscoop. Een Mad Max film met Mel Gibson in de Reehorst.
Had iemand van mijn klasgenoten toen de profetische gave gehad te vertellen dat ik later columnist voor de Edese Post zou zijn… ik had het zeer zeker niet geloofd. Want Ede lag helemaal in het ‘buitenland’ en behalve het verplichte opstel op school, had ik eigenlijk nog nooit iets geschreven. Bijna 30 jaar zijn sindsdien verstreken.
Ik wil hierbij dan ook iedereen alvast fijne kerstdagen en een voorspoedig nieuw jaar wensen. Vooral zij die zich dit jaar menigmaal aan mijn columns hebben gelaafd (hoi HvB) of juist mateloos hebben geërgerd (?) Maar natuurlijk ook de mensen die nooit de moeite nemen mijn columns en die van de anderen te lezen. Verder spreek ik de wens uit dat er nog veel in Ede mag gebeuren dat inspiratie oplevert voor mijn ‘stukkies’.
Zou iemand mij nu vertellen dat ik over 30 jaar een zegevierend schrijver zal zijn. Dat ik vanuit een buitenhuis in Zuid-Frankrijk mij verwonder over de buslading mensen die een literaire tocht maken naar mijn geboortedorp. Dat ook Ede als tussenstop in dit programma is opgenomen. Ik zal dit dan ook voor de volle 100% wantrouwen. Maar Bredero zei al: “Het kan verkeeren". De tijd zal het leren. Op naar de kerststol en de oliebollen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten