Luynhorstflats

We fietsen langs de flats aan de Luynhorst. De ontmanteling is begonnen. Waarom ze eerst de zijkanten weghalen? De vraag die ons oudste zoontje nu bezighoudt. Ik zeg dat het waarschijnlijk te maken heeft met asbest. Opeens maakt hij de connectie met de witte mannetjes die hij al eerder op weg naar school al had gezien.

Ik aanschouw het treurige beeld van afgedankte gebouwen die op het naderend einde wachten. Op de alles verwoestende, heen en weer slingerende, grote ijzeren bol. Krachtig het beton in stukken brekend. Of misschien gaat er wel springstof gebruikt worden?

Elders op de wereld hadden deze flats nog heel lang voor een luxueuze uitstraling kunnen zorgen. Hier voldoen ze blijkbaar niet meer aan onze huidige normen. Zit er een bepaalde politiek achter de sloop.

Een kennis vertelde mij dat hij en z’n vrouw hier ooit waren begonnen. Nu aanschouwen ze het vanuit een koopwoning verderop in Veldhuizen. Voor heel veel mensen is het dan ook in al die jaren een doorgangspunt geweest. Een piketpaaltje in een stukje persoonlijke geschiedenis.

Deze gebouwen herbergen verhalen over menselijke hoogte- en dieptepunten. Over geboorte en dood. Over geluk en verdriet. Voor de kerst moet alles weg zijn las ik ergens. Blijft slechts de herinnering aan een stukje karakteristiek Ede. Want mooi of niet. Verafschuwd of niet. Binnenkort is het echt helemaal voorbij. De sloophamer is medogenloos.

Bredevoort

Zegt de naam Bredevoort u iets? Het is te vinden aan de N318 tussen Aalten en Winterswijk. In de Achterhoek dus, dicht bij de grens met Duitsland. Afgelopen zaterdag reden we als gezin er langs en besloten een kort bezoekje te brengen. In het verleden hadden we al eens vluchtig kennis gemaakt met dit speciale plaatsje.

Het bijzondere aan dit voormalig vestingstadje is het zeer grote aantal galerieën, antiquariaten en winkeltjes met tweedehands boeken. Het wordt dan ook wel 'de boekenstad' genoemd. Te bedenken dat er maar zo'n 1500 mensen wonen. Op de foto is te zien hoe zelfs boeken doorlopend buiten worden aangeboden. Zelfbediening, 1 euro staat er bijvermeld.

Verder zijn er veel monumentale gebouwen in de stadskern te vinden. Voor de liefhebber van dit soort zaken een bezoekje meer dan de moeite waard. De cultuur is er als het ware overal proefbaar. Vanuit voegen en kieren, ja zelfs van onder putdeksels vandaan. Het is dan ook slechts een kwestie van goed en gericht snuiven. :-)

Op het dorpsplein waren enkele kraampjes waar ook een verscheidenheid aan soorten boeken te koop werden aangeboden. Door ons werd een ontbrekend deeltje van de Rozemarijntje-serie van W.G. van de Hulst gekocht. Verder behoorde tot de aanschaf één van de vele deeltjes die Kameleon-serie rijk is.

Bij een ouderwets bakkerswinkeltje nog een traktatie voor ons allemaal gekocht. Dit op een bankje bij het dorpsplein geconsumeerd. Ik droom eventjes weg en probeer mij een situatie te visualiseren waarin tijd en geld overvloedig is. Dat ik achter één van die historische geveltjes voornamelijk de tijd slijt met boeken, tijdschriften, internet, muziek, films en documentaires. Dat ik regelmatig rondjes hardloop om de nabijgelegen Slingeplas. Dat ik...

Al gauw ben ik weer terug in de werkelijkheid. Het was in ieder geval een leuk uitstapje. Voor zover deze (korte) aflevering van Ontdek Je Plekje...

Firewind

Je hebt van die mensen die wel eens verzuchten: "Ik win ook nooit eens wat". Mij zul je hier niet (meer) over horen. Afgelopen weekend kwam er een mailtje binnen met een verheugende mededeling. Ik had namelijk twee toegangskaarten gewonnen voor een concert van de band Firewind.

Vervolgens heb ik een oud-collega Robbert-Jan benaderd of die wellicht interesse had om mee te gaan? Dat had hij zeker. Zo togen wij dan ook op woensdag 14 september naar cultuurpodium De Boerderij te Zoetermeer om ons te laven aan een portie heavy maar zeer melodieuze rockmuziek.

We pikten nog net de laatste twee nummers van supportact Vanderbuyst mee, die afsloot met Herman Brood's 'Never Be Clever'. Daarna was het de beurt aan de Zweedse Formatie Wolf. Het klonk allemaal wel goed maar het geheel zou toch wel enigszins verbleken bij de vurige wervelwind die later voorbij zal trekken.

Firewind is een Griekse band rond stergitarist Kostas Karamitroudis. Dat bekt natuurlijk voor geen meter. Je bent jong en ambitieus en dan jezelf als Gus G. presenteren is natuurlijk een veel betere optie. De vaste zanger van de band was door persoonlijke omstandigheden niet van de partij. Hij werd nu vervangen door de in hardrockkringen bekende vocalist Mats Leven. Ook de drummer was net ingelijfd maar daar was al helemaal niets van te merken.

Deze geweldenaar mepte de zaak heftig, snel maar uiterst loepzuiver aan elkaar. Samen met gitarist de ultieme blikvangers van de band. Het was een waar genoegen dit mee te kunnen maken. Het bijgevoegde muziekfragment hierboven is afkomstig van een DVD uit 2008. Het geeft een aardig beeld van wat wij deze avond hebben gehoord en gezien.

Het levende bewijs dat Griekenland meer hoogvliegers op muziekgebied heeft voortgebracht dan Vicky Leandros, Demis Roussos en Nana Mouskouri is nu voor ons wel heel duidelijk geworden. Het is anno 2011 niet alleen maar malaise met die Grieken nu ze op het randje van het faillissement staan. Er zijn lichtpuntjes... ze hebben in ieder geval Firewind!

Nattigheid

Dinsdag 28 augustus j.l. was een normale dag binnen het bedrijf waar ik werk. Toch was er een gebeurtenis een etmaal daarvoor die het gezapige karakter van deze dag drastisch had kunnen wenden.

Op die maandag namelijk waren twee collega's helemaal naar Friesland getogen om een onvergetelijk uitje te beleven. Het moet gezegd… die opzet is zondermeer geslaagd te noemen. Vergeten zullen die twee die specifieke maandag voorlopig echt niet meer.

Wat was namelijk het geval? Ze mochten op uitnodiging van een zakenrelatie meevaren op een echt skûtsje. In het het pitoreske Heeg lag de ‘Grutte Pier’ op hen te wachten. Bij wie enige kennis bezit van de Friese geschiedenis zou nu al een lampje moeten gaan branden. Een schip vernoemen naar een historische, maar uiterst angstaanjagende en woeste persoonlijkheid geeft te denken nietwaar? En dan behoort dat zeilschip ook nog toe aan de gemeenschap van het dorp ‘It Heidenskip’. What’s in a name? Nou… ik zou er er niet zo gerust op zijn.

Alles leek dan ook voorspoedig te verlopen. Het gezelschap had een mooie zeilervaring daar op één van de vele Friese meren. De hapjes en de drankjes waren toereikend. De meevarende gasten mochten zelfs wat hand- en spandiensten verrichten op het schip. Wat wil een mens nog meer? Maar het noodlot zou later toeslaan. De hellingshoek tussen de mast en het water hoort zo rond de 90° te schommelen. Op een gegeven moment echter daalde deze waarde richting 45 en dan weet je het wel. Dat wordt een innig contact met de stof bijna identiek aan chemicalie 9991*.

De boot sloeg dus om en de bemanning en verdere opvarenden lagen in het water. Hoewel het volgens de kalender volop zomer hoort te zijn is de gemiddelde temperatuur dit jaar erg ondermaats. Die van het water is daar inherent aan. De drenkelingen konden snel door toegestroomde reddingsboten worden opgepikt. Gelukkig hebben er geen persoonlijke ongelukken zich voorgedaan. Iedereen heeft heelhuids, maar wel kletsnat, de wal een poosje later kunnen beklauteren. Maar het had ook heel anders kunnen aflopen.

Over de precieze reden van het omslaan tast men nog in het duister. Had het misschien met het onbeholpen en stijfkoppige karakter van de Friese bemanning te maken? Was er wellicht overmatige consumptie van Sonnema beerenburger in het spel? Je kent ze wel… die ‘oant moarn’ schreeuwers. Even betrouwbaar als de weersverwachting van Piet Paulusma. In ieder geval las ik al ergens om het schip voortaan ‘De Tuimelaar’ te gaan noemen. Het was namelijk niet de eerste keer dat de onderkant van het skûtsje zo duidelijk te zien was..

Omdat het uitje ‘in het water is gevallen’ mogen de twee het op een later tijdstip nog eens gaan meemaken. Of ze op het aanbod ingaan is niet bekend. Mijn advies: spring thuis in de dichtstbijzijnde sloot of vijver. Neem daarna een lekkere warme douche en vervolgens een paar verwarmende (alcoholische) drankjes. Daar hoef je dan geen 300 km voor te gaan rijden en ben je maar een fractie van de tijd kwijt. Het water rond Ede heeft dezelfde natheidsgraad dan dat in het Heegermeer. Ja, toch?

* Binnen  het bedrijf bekend als leidingwater