Luynhorstflats

We fietsen langs de flats aan de Luynhorst. De ontmanteling is begonnen. Waarom ze eerst de zijkanten weghalen? De vraag die ons oudste zoontje nu bezighoudt. Ik zeg dat het waarschijnlijk te maken heeft met asbest. Opeens maakt hij de connectie met de witte mannetjes die hij al eerder op weg naar school al had gezien.

Ik aanschouw het treurige beeld van afgedankte gebouwen die op het naderend einde wachten. Op de alles verwoestende, heen en weer slingerende, grote ijzeren bol. Krachtig het beton in stukken brekend. Of misschien gaat er wel springstof gebruikt worden?

Elders op de wereld hadden deze flats nog heel lang voor een luxueuze uitstraling kunnen zorgen. Hier voldoen ze blijkbaar niet meer aan onze huidige normen. Zit er een bepaalde politiek achter de sloop.

Een kennis vertelde mij dat hij en z’n vrouw hier ooit waren begonnen. Nu aanschouwen ze het vanuit een koopwoning verderop in Veldhuizen. Voor heel veel mensen is het dan ook in al die jaren een doorgangspunt geweest. Een piketpaaltje in een stukje persoonlijke geschiedenis.

Deze gebouwen herbergen verhalen over menselijke hoogte- en dieptepunten. Over geboorte en dood. Over geluk en verdriet. Voor de kerst moet alles weg zijn las ik ergens. Blijft slechts de herinnering aan een stukje karakteristiek Ede. Want mooi of niet. Verafschuwd of niet. Binnenkort is het echt helemaal voorbij. De sloophamer is medogenloos.