Afgelopen zaterdag kwam de Sint weer aan in Ede. De sfeer zat er goed in op het Museumplein. De Pieten waren zwart en ongeregeldheden deden zich gelukkig niet voor. Beide zaken, nauw aan elkaar verweven, zijn tegenwoordig geen vanzelfsprekendheid meer. De Sint was in opperbeste stemming en de muziekpieten deden goed hun best.
Maar bij ‘En we zingen en we springen want we zijn zo blij’ was de beleving toch anders als in voorgaande jaren. Want wat dat teweeg kan brengen hadden Edese studenten twee dagen daarvoor al gedemonstreerd. Blij zijn en springen in combinatie met een zwakke ondergrond kan je wel eens op onverwachte plaatsen brengen. In dit specifieke geval… in één van de beste ijssalons van ons land!
Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de situatie in gemeente Ede. Het college beweert dat de vloer onder al haar financiële plannen solide is. De oppositie beweert zelfs dat de ondergrond eigenlijk te dik is want er worden ettelijke miljoenen gereserveerd. Slaap gerust, het college zorgt er wel voor dat het goed blijft gaan met ons. Binnen de lokale politiek is hier zelfs een uitdrukking voor, namelijk dat ‘niemand door het ijs zakt’.
Door de recente gebeurtenis in Ede hoop ik dan ook dat de Nederlandse spreektaal wordt verrijkt met de term ‘in het ijs zakken’. Dat is dus nietsvermoedend en in blijde stemming op een onverwachts moment de bodem onder je weg voelen glijden. Laten we dan ook hopen dat door dat ‘zwarte pieten gedoe’ het sinterklaasfeest niet in het ijs gaat zakken. En ook geen burgers in Ede natuurlijk. Dit omdat de politieke constructie van het draagvlak onder hun bestaan uiteindelijk toch te licht blijkt te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten