Hij had nog wel vol goede moed de reis van Wekerom naar Ede gemaakt. Hij zou ze wel eens een poepje laten ruiken. Hij had zich opgegeven als inspreker voor de commissie R.O. Inzet was de Edese politici duidelijk maken dat de plannen voor een mestvergister in zijn buurt een heilloze weg is. Zijn betoog was dan ook goed onderbouwd en vol emotie geweest.
Maar toen verschillende partijen hun visie hadden laten horen was het hem al gauw duidelijk. Zij vinden stroom uit mest zeer gewenst en heel aantrekkelijk. Want uitwerpselen zijn er zat en het kost geen drol. Groen en duurzaam dat interesseert ze alleen maar daar in Ede. Dat is best maar bouw die vergister dan maar daar! Bij thuiskomst klonk er een vragend "En?" De ingehouden woede kwam los.
"Ze kunnen wat mij betreft in de drek zakken daar in dat Ede. Als ze zelf zo’n stinkfabriek naast de deur zouden krijgen dan liep het hun ook vast dun door de broek. Ik voel me gewoon te kakken gezet weet je. Ze hebben daar schijt aan al de bezwaren hier uit de buurt." Opeens moest hij denken aan de Kameleon boeken die hij vroeger had verslonden.
Daarin was de kloof in de beleving van mensen uit de stad en die uit het dorp een vaak terugkerend thema. De gemeenschap rond de olijke tweeling Klinkhamer voelde zich ook vaak onbegrepen door die stadsen met hun fratsen. "Probeer nu toch maar wat te gaan slapen" sprak z’n vrouw vervolgens wijs. "Die in Ede begrijpen wel dat Wekerom geen goede plek is. Die hebben echt geen stront in hun ogen. Nee toch?"
Deze column is geschreven naar aanleiding van dit bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten