Interactie kan door het sturen van e-mail naar: jolmerwinkel@gmail.com of mij te gaan volgen op Twitter of vrienden te worden op Facebook.

donderdag 3 mei 2012

Welzijnsoverschot....

Het zijn roerige tijden kijkende naar hoe het gebruik/misbruik van geld aan de orde is. Het uitkeren van gigantische bonussen is in het bedrijfsleven schering en inslag. Goed presterende managers krijgen ze maar ook die falen zien bij hun gedwongen uittocht, vaak al bij voorbaat bedongen, riante sommen geld. De vele hard werkende en modaal verdienende werknemers worden opgeroepen erg te matigen in de vraag naar loonsverhoging.

Privatisering is tegenwoordig het grote toverwoord. Het zou allemaal beter voor ons als consument worden. De regering is grote onkostenposten kwijt en meer concurentie zal ons goedkopere en betere producten opleveren. De vrije marktwerking als grote weldoener voor ons bestaan? Wat dit ‘privatiseringsevangelie’ betreft ben ik zo langzamerhand van een sterk agnostisch standpunt belandt in puur atheïstisch denken.

Is de vrije markt werkelijk nodig om innovatieve, creatieve en ondernemende burgers te stimuleren? Is grote vooruitgang blijkbaar alleen mogelijk als de stimulans voor mensen betekent dat ze een groter inkomen tegemoet kunnen zien? Zo wordt een klimaat voorkomen waarin mensen met een 'zesje' genoegen nemen hoorde ik onlangs iemand opperen. Wellicht is het soms waar dat mensen tot grotere prestaties in de werksfeer komen als daar meer salaris/inkomen tegenover staat.

Maar de hoogte hiervan staat in bepaalde sectoren (b.v. betaald voetbal) al lang niet meer in verhouding met de geleverde prestatie. Ik ben van mening dat opleiding, ervaring, talent, inzet en het lopen van risico mee moet spelen in de hoogte van iemands salaris. Maar daar mag van mij wel een plafond zijn. Een aantal keren modaal en dan een streep erboven. Maar het klimaat en denken over deze materie is sterk veranderd.

Uitgetreden politici en vakbondmensen geworteld in de sociaal-democratie laten daarna soms hele andere geluiden horen. Binnen de SP is er zelfs steeds meer onvrede te bespeuren over de zogenaamde afdrachtsregeling. Verder bleek onlangs uit onderzoek dat jongeren een onwerkelijke voorstelling maken van hoeveel ze in de toekomst zullen gaan verdienen. Afschaffing van de renteaftrek voor de hypotheek is voor sommigen het ergste wat er zo'n beetje bestaat en ontwikkelingshulp iets waar we heel snel vanaf moeten.

Aandelenkoersen dalen, banken vallen om en het is nog maar de vraag of er een toereikend pensioen uitgekeerd zal worden. De roep naar de gulden is sterk omdat de invoering van de euro niet heeft gebracht wat was voorgespiegeld. Zelfs complete landen staan daardoor op het punt om bankroet te gaan. Onze welvaart en manier van leven gaat tevens ten koste van mensen elders op de wereld. Nu het huidige welvaartsnivo wat stagneert raken velen in paniek en wordt er gesproken van een economische crisis.

Het huidige leven in de westerse maatschappij lijkt alleen nog maar puur om geld te draaien. Is geldzucht de wortel van alle kwaad? Er zijn meer factoren te bedenken maar het heeft wel het grootste aandelenpakket. Ik begin ook steeds meer onderlinge solidariteit te missen. Ook bemoeienis van de overheid zodat bepaalde groepen burgers niet tussen wal en schip raken. In de koers van de huidige politiek zijn de financiële aspecten veel belangrijker dan het welzijn van grote groepen afhankelijke en kwetsbare mensen dichtbij en veraf.

Nu is misschien zo langzamerhand veel van mijn persoonlijke visie hierop ‘links’ te noemen. Toch omarm ik deze ideologie in het geheel niet, want ik geloof ik niet in de maakbaarheid van de samenleving. Als we maar allemaal ons uiterste best doen dat het dan wat kan worden. Nee, de werkelijke aard van de mens staat daar helaas tussen. We kunnen slechts zo hier en daar iets doen door een ander geluid te laten horen en je als individu te onderscheiden in doen en laten.

Om met Herman van Veen te spreken: "De wereld is niet mooi maar jij kunt haar een beetje mooier kleuren". Het is volgens mij dan ook een illusie dat we in het hier en nu een situatie kunnen scheppen waarin we helemaal eerlijk met geld, bezit en kennis omgaan. We staan dan wellicht (nog) niet op de rand van een financieel failliet maar wel één van morele aard. Ik kan er soms dan ook wel eens erg mismoedig van worden.

Persoonlijk leef ik in de verwachting van een samenleving waar bovenstaande zaken geheel niet meer spelen. Dat de grote Curator de boedel komt scheiden. De totale collectieve menselijke schuld is al eerder volledig door zijn eigen Zoon voldaan. De eindafrekening zal dan worden gepresenteerd en de doorgang verleend tot een nieuwe wereld waar begrotingstekort helemaal nooit meer een issue is. Daar zal een onmetelijk welzijnsoverschot centraal staan. En dit alles ook nog geheel gratis. Te mooi om waar te zijn? Ik geloof er heilig in!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten