Ik heb er de laatste dagen veelvuldig aan moeten denken. Dit alles in de discussie rond de zogenaamde 'haat-imam'. Deze is uitgenodigd door de vrije universiteit om naar Nederland te komen voor een debat. De nationale politiek boog zich er over. Een kamermeerderheid van CU, SGP, CDA, VVD en PVV is er voor om de desbetreffende persoon te weren. De andere partijen staan ook niet te juichen. Zij kiezen liever voor weerwoord geven dan het werkelijk weren van iemand met ronduit verwerpelijke standpunten.
Wat is wijsheid is in deze zaak? Wat mij persoonlijk erg verbaasd is de opstelling van voornamelijk de PVV. Als er één groep in Nederland is waarbij 'zeggen wat je denkt' als hoofdthema is verheven dan is dat wel de partij van de vrijheid (met grote V?). Vaak zo controversieel zodat men in het buitenland ook wel actie heeft gevoerd om Wilders te beletten ergens te spreken. Daar zouden ze dan ook juist moeten aanvoelen geen belemmering op te werpen. Gewoon een ieder toegang verlenen om te spreken, ongeacht de boodschap.
Maar in dit specifieke geval gaat het om de verkondiging van de radicale islam. Dus nu even geen vrijheid en tolerantie. Meten met verschillende maten dus door de PVV. Verder lijkt het mij een heilloze weg om elke keer te moeten kijken naar een meerderheid in de kamer. Moet bij elke radicale spreker, van welke aard of soort dan ook, dit dan gebeuren? Hangt dus toegang af van de zittende partijen en zetelverdeling. Is wellicht heel democratisch maar ook gewenst?
Deel van deze column is tevens onder de titel 'Twee Maten' als ingezonden stuk in het Nederlands Dagblad
van 21-02-2012 gepubliceerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten