Vrienden (0)

Eén keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot met een dun laagje chroom



De bovenstaande tekst behoort bij het refrein van het nummer Vriendschap waarmee de band Het Goede Doel in 1983 een grote hit had. In dit lied wordt op enigzins generaliserende wijze het broze karakter van vriendschap bezongen. Ik geloof daar niet zo in. Er zijn legio mensen die een hechte band hebben met één of meerdere personen. Die ook blijft als er hevige veranderingen in het spel zijn. Gewoonweg door dik en dun en onvoorwaardelijk.

Maar zo'n dertig jaar later is er een fenomeen waarbij de tekst wel de lading dekt. Waar je werkelijk het schroot door het chroomlaagje kunt zien. Waar grote vraagtekens oprijzen bij het begrip 'vriend'. Een geheel nieuwe dimensie heeft het woord gekregen. Waar ik het over heb? De opkomst van de zogenaamde sociale netwerksites.

Op zowel Hyves als Facebook heb ik een account. Dit met één groot hoofddoel... namelijk gevonden te kunnen worden. Ik wil de bezoeker attenderen op het bestaan van mijn weblog. Ik heb er nog bijgezet dat het verkrijgen van vrienden geen prioriteit heeft. Toch komt er zo nu en dan nog wel eens verzoekje binnen. Ik stuur dan een vriendelijk bedankje terug en motiveer mijn afwijzing (door de link naar dit artikel te sturen). Ik probeer dus de vriendenteller dan ook mooi op nul te houden!

Onlangs ging het echter mis. Facebook komt steeds op de proppen met 'mensen die jij misschien kent?' Een hele lange lijst wordt gegenereerd waarbij ik inderdaad zo hier en daar iemand voorbij zie komen die ik werkelijk ken. Ik heb toen blijkbaar ergens op geklikt met de muis. Een verzoek tot vriendschap is toen via vele bits en bytes onbedoeld bij iemand uit de lijst terecht gekomen.

Eventjes later kwam er al een berichtje dat het verzoek was geaccepteerd! De teller stond nu echt op één. Ik had een heuse vriend op Facebook. In dit specifieke geval een vriendin. Het bleek de jongere zus van een oud-collega van mij te zijn. Iemand die ik nog nooit eerder werkelijk 'off-line' heb gezien en gesproken. Het kan raar lopen in het land van het 'smoelenboek'.

Het gevolg was dat ik nu een lange reeks aan kleine berichtjes voorbij zag komen. Alledaagse beslommeringen kropen over het beeldscherm. Over een CD die net is beluisterd. Over de aankoop van nieuwe kleding. Over de poes van de buren. Over het tijdstip van opstaan. Over heel veel dingen die absoluut niet mijn interesse hebben. Ik wil dit gewoon niet weten!

Ik kwam dan ook resoluut tot een besluit. Drastische gebeurtenissen hebben drastische maatregelen nodig. Er restte nog maar één ding... deze persoon zal ik moeten 'ontvrienden'. Het klinkt heel onsympathiek, naar en vervelend, maar ik zag geen andere uitweg. Het digitale mes moest worden gehanteerd!

Maar zoiets is eenvoudiger gedacht dan uitgevoerd kan ik vertellen. Zo gemakkelijk als deze vriend was gekomen, zo moeilijk was het daadwerkelijk verwijderen. Ik zocht overal bij de instellingen maar nergens leek een logische weg te zijn. Dat is natuurlijk onderdeel van het goed doordacht concept achter Facebook. Want wie éénmaal binnenboord is moet daar ook blijven. Een gerichte google-actie bracht uiteindelijk een handleiding die het gewenste resultaat opleverde.

Verder gebruik ik deze sites om zelf zo nu en dan eens iemand (uit een ver verleden) te zoeken en een berichtje te sturen. Tijdens het navigeren en laveren kom ik opmerkelijke dingen tegen. Wat vooral opvalt zijn vaak puberende middelbare scholieren met onwaarschijnlijk hoge aantallen 'vrienden'. Blijkbaar kun je hiermee indruk maken. Het goed lezen van alle berichten en overal adequaat op reargeren is dan ook onmogelijk lijkt mij. Laat staan dat er überhaupt nog tijd overblijft om naar school te gaan.

Ik zie ook dat mensen een veelvoud aan 'vrienden' hebben maar dat er nooit enige activiteit te bespeuren is. Bij het aanklikken van de sectie 'prikbord' is er een lange lijst te vinden van personen waarmee men vriend is geworden. Maar daar blijft het dan ook bij. Geen berichtjes om anderen iets te laten weten. Geen geplaatste foto's of linkjes naar interessante items op het internet. Het is alsof je een telefoonaansluiting hebt maar nooit iemand belt of gebeld wordt.

Ik las onlangs dat het zelfs mogelijk is om vrienden te kopen. Het moet niet veel gekker worden. Aanschouw al die onwerkelijke aantallen vrienden op sociale netwerksites. De geringe diepgang die het vaak bezit. Het is een hype, een grote luchtbel. Een grote illusie. Inderdaad een pakketje schroot, maar dan al wel met een bladderend laagje chroom.

Zo'n buitenproportionele schare aan internettende vrienden staat dan weer in schril contrast met mijn aantal van nul. Maar één ding is zeker... er is door mij over nagedacht. Het is onderdeel van een bepaalde visie. Vele honderden, ja soms zelfs over de duizend vrienden of juist niet één? Ik heb heel bewust voor de laatste optie gekozen. Hoef ik ook niet bij elk vriendschapsverzoek een afweging te maken. Is ook wel heel aangenaam!