Onlangs was één van de achterkamertjes van het Edese gemeentehuis gehuurd door een gezelschap dat het best kan worden omschreven als kritische volgers van de Edese politiek. Een aantal personen, voornamelijk actief op twitter, waren bij elkaar gekomen om eens van gedachten te wisselen. Dit alles onder voorzitterschap van Siem Sijave. Deze registeraccountant en wereldreiziger verwelkomde Jolmer Winkel, columnist van de Edese Post, Mo uit Ede en Kritisch Ede.
Mo had een lange witte baard voorgeplakt en een donkere zonnebril opgezet en sprak met iets verdraaide stem. Kritisch Ede zou de hele bijeenkomst van onder een soort van burka spreken. Of er nu één of twee personen plaats hadden genomen onder het stuk textiel werd verder niet duidelijk. De anonimiteit van deze laatste twee werd dan ook zo’n beetje het hoofdthema van deze samenkomst.
“Dat gezever ook steeds over ons opereren vanuit de anonimiteit” verzuchte Mo. “Alsof onze meningen en vragen van minder waarde zijn dan als men er een voor- en achternaam aan kan plakken” klonk het onder de grote lap stof vandaan. “De Edese politiek heeft de mond vol over transparantie maar als het er op aan komt mag de burger absoluut geen kritische vraag meer stellen. Wil je weten wat de sporthal in Otterlo gaat kosten dan blijft het gewoonweg stil.”
“Transparantie, laat me niet lachen, maar wel weigeren om fatsoenlijk te reageren omdat we zogenaamd anoniem zijn.” Mo liet een ijzige stilte vallen nadat hij dit had gezegd. “Want we weten wel waar we over praten!” bulderde Kritisch Ede en gooide vervolgens een stapel dossiers op tafel. “Oh… kaa-eee, mag ik die over Walas even thuis doornemen? Dan neem jij deze map met de laatste financiële stukken maar mee.” Vervolgens wisselden Mo en KE hun ‘vakliteratuur’ uit.
Bij de rondvraag kwam er nog wat kritiek op tafel rond het functioneren van columnist Winkel. “Ja, die stukjes van jou zijn altijd wel aardig maar het mag best wat heftiger hoor Winkeltje! Wat minder humor en minder aaien en veel meer maaien. Laat de woordgrappen en spitsvondigheden maar wat achterwege en duik er maar volop in met kritiek” kreeg de man van de Edese Post voor zijn kiezen.
Siem kreeg vervolgens te horen dat hij twitter wel wat beter mag benutten. Nu zijn 140 tekens op zich al zeer beperkt om de kritische boodschap te verkondigen maar hij presteert het regelmatig om er zich af te maken met een enkel woord gevolgd door een vraagteken of een erg korte zin. Een verbeterpunt vond de vergadering. Op een gegeven moment werd de deur geopend en kwam iemand melden dat de vergaderduur verstreken is.
Voorzitter Siem nam het woord en sprak slechts: “Wie?” en een stilte volgde. “…Bent u als ik vragen mag?” vulden de anderen hem aan. “Dat hadden we toch net afgesproken Simon?” De man van gemeente Ede keek intussen wat schaapachtig voor zich uit en gaf als antwoord: “Dat mag ik niet zeggen van het college, wij ambtenaren moeten namelijk anoniem te werk gaan!” Mo en KE knikten de beste man uiterst vriendelijk toe. Want tenslotte begrepen zij twee als geen ander hoe zo iets in z’n werk gaat.
De vergadering kwam in ieder geval ten einde en de aanwezigen keerden huiswaarts. Of er ooit nog een vervolg aan deze eerste ‘Platform Edese Kritiek’ (PEK) komt is op dit moment nog onduidelijk. Daar zal de komende tijd intern kritisch en waarschijnlijk in volstrekte anonimiteit naar worden gekeken. “Ik ga nog stukje over de Ginkelse hei fietsen” sprak Kritisch Ede als laatste en de rest is (Edese) geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten