Zondagochtend. We zijn als gezin op weg naar de kerk. In Ede betekent dit al aardig wat bedrijvigheid op straat. Daar rijdt een familie in een grote gezinswagen. Hij in het gitzwarte pak met stropdas en dat ondanks de warmte. Zij in mantelpak en haar hoofd bedekt met een hoedje. Verderop een gezin op de fiets. Hij in korte broek, t-shirt en op slippers omdat het zo warm is. Zij in een lichte zomerjurk die erg weinig verbloemt.
Van alle kerken voortgekomen uit de christelijke traditie heeft Ede ook zo’n beetje alle exemplaren in haar gelederen. Ook veel inwoners met een geloof geïmporteerd uit verre windstreken. Dan schuifelt hij in een lang gewaad langzaam voort op weg naar de moskee. Zij komt er achteraan getooid met hoofddoekje. Verder groeit het aantal mensen in de gemeente Ede dat niets (meer) met wat voor geloof ook heeft. Dat er heel (on)genuanceerd over elkaar wordt gedacht is geen publiek geheim.
Maar gelukkig leven we in een maatschappij waarin tolerantie en respect een groot goed is. Waar vrijheid is van godsdienst. Afgelopen zondag moest ik speciaal denken aan wat er in Egypte gebeurt. Een verschrikkelijke burgeroorlog heerst daar. Het leger en de moslimbroederschap zitten in een zeer gewelddadig conflict. Daarin moeten ook christenen en andersdenkende moslims het ontgelden.
Gelukkig mogen we ons leven op heel verschillende wijze invullen. Dan kan ik u tegenkomen in Ede op weg naar een kerk of moskee… of juist niet omdat u zich nog een keertje lekker omdraait of ergens een terrasje pikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten