Als Edese columnist heb ik wel eens last van expansiedrift. Ik steek daarom dit keer de gemeentegrenzen over naar het Wageningse. Op weg naar het centrum passeer ik dan een klein ongerept en omheind braakliggend stukje grond. Al zo’n tien jaar ligt dat er vervallen en troosteloos bij. Als gevolg van een slepend conflict tussen gemeente en de eigenaar.
Ik heb intussen wat meer kennis verkregen over deze Kirpesteingate. Ik zou het wel weten gemeente Wageningen! Een paar vrachtwagens zand er op en inzaaien met gras. Een paar bankjes, wat prullebakken en enkele kunstwerken plaatsen en een plekje reserveren voor een snackwagen. Dat kost echt niet zo veel in het licht van de ergernis die het opwekt bij de grote stroom van passanten.
Kijk dit is zo opgelost. Dat ligt dan weer heel anders dan bij ons in Ede. Als je voor het eerst hier aankomt per trein en op station Ede-Wageningen uitstapt en vervolgens kijkt richting de Parkweg… dat zal nooit een moment van liefde op het eerste gezicht kunnen zijn. De staat van de gevels en het aanzicht van de panden is tranentrekkend.
Voor de oplossing hier moet de gemeentelijke geldbuidel wel heel ver open worden getrokken. Platgooien roept dan de één. Nee, behouden en opknappen want het zijn monumentale panden roept de ander weer (BB). Wellicht moet Ede zich maar kandidaat gaan stellen voor de olympische spelen of het WK-voetbal. Dan is er vaak wel voldoende geld beschikbaar om complete wijken te renoveren.
Maar wees snel want we willen toch niet dat Wageningen ons voor zal zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten