Mijn droom voor Ede STAD

Een poosje geleden hield ik een mini-onderzoekje op facebook en twitter naar de vraag of Ede nu een stad mag worden genoemd of dat het ondanks de enorme expansie toch een dorp blijft. De reacties en mijn eindconlusie zijn te vinden in het artikel Stadse Fratsen.

Nu kreeg ik onlangs eeen soort van ingezonden stuk toegestuurd van Edenaar Johan Vermij. Onder de titel 'Mijn droom voor Ede STAD' maakt hij jullie deelgenoot voor wat hij in de toekomst graag in en rond Ede ziet gebeuren.

Voor het eerst in de geschiedenis van de Winkelhaak geef ik nu dan ook ruimte aan een gastschrijver. Hieronder is Johan's betoog te vinden:

---

Eén keer in de zoveel tijd duikt ie weer op; de discussie of Ede nu een stad is of een dorp. Meestal gebeurd dit wanneer er weer een politieke kronkel met grootstedelijke aspiraties gelanceerd wordt.

Deze maand draagt Beatrix het stokje over aan Willem Alexander en worden wij als Nederlanders opgeroepen om onze droom voor ons land te delen. Laat ik dan hier, op deze plek, mijn droom voor Ede STAD delen.

Ik ben geboren in Leeuwarden op een steenworp afstand van de finish van de elfstedentocht. Ik ben opgegroeid in Kampen en heb op kamers gewoond in Arnhem. Heb gestudeerd in Zwolle en Nijmegen. Ik heb gewerkt in Rotterdam, Den Haag, Parijs en Barcelona. Je zou kunnen zeggen dat ik een stadsmens ben.

Onlangs had ik een discussie met de redactie van het Winkelhaak blog of Ede nu een stad is of een dorp. Ik blijf er bij. Ede is en blijft een dorp. Ook al is het veel groter dan bijvoorbeeld Kampen. Maar wat maakt en dorp een dorp, en een stad een stad?

Er is natuurlijk de formele middeleeuwse discussie of een ‘stad’ stadsrechten heeft. Die hebben we in Ede niet. Wat voor mij belangrijker is, is de ziel van de stad. Alle steden waar ik gewoond en gewerkt heb, groot of klein, hebben een ziel. Een hart met oude gebouwen, een geschiedenis. Die ziel kun je niet ontwerpen of scheppen met nieuwbouwprojecten.. Kijk maar naar een ‘stad’ als Almere

Naast het historische centrum hebben de eerder genoemde plaatsen nog een gemene deler; namelijk de aanwezigheid van water. Natuurlijk groeit niet ieder gat aan een boerensloot uit tot een stad – niemand zal het ooit in zijn hoofd halen om Muggenbeet een stad te noemen – maar echte steden hebben toch wel een binding met het water. En dat missen wij in Ede.

In het weekend van de troonswisseling ga ik mijn boot verplaatsen van de Biesbos naar de Randmeren. Er zijn meerdere routes mogelijk, maar bij het bestuderen van de kaart kreeg ik toch echt de indruk dat de gemeente Ede het verst verwijderd is van bevaarbaar water. Als we daar nou eens verandering in zouden kunnen aanbrengen. Als we nou eens zouden kunnen zwieren over de boulevard van Ede…?

Dat er in Ede behoefte aan water is, is duidelijk; Na een aantal mislukte plannen duikt deze week weer de discussie op over de aanleg van een recreatieplas tussen Veenendaal en Ede. Maar een plasje vind ik dan weer te dorps gedacht. Ik zie het Edese Gat voor me. Een klein kommetje stilstaand water, omgeven door muggen.

Juist hier mogen we wat meer ambitie in leggen. In de afgelopen jaren is er op landelijk niveau veel gediscussieerd over de Ecologische Hoofdstructuur waarin we natuurgebieden aan elkaar vast proberen te plakken. In bijna alle gevallen hebben we het dan over stukjes bos en plantjes, een doorlopende zone waarin beestjes zich kunnen verplaatsen. Maar wij Nederlanders zijn verbonden met het water. In mijn Droom voor Ede STAD zie ik dan ook een Maritieme Hoofdstructuur waarin Ede STAD een plekje krijgt.

Ik zie een recreatieve watersportzone door de Food Valley NL meanderen van de Rijn bij Rhenen naar de Randmeren bij Nijkerk, een flinke 50 kilometer recreatiegebied met water en natuurgebied dat vanaf Rhenen, via Veenendaal, Ede, Barneveld en Amersfoort naar Nijkerk loopt. Dat lijkt een onbetaalbaar miljardenproject te zijn, maar volgens mij is er een interessante Business Case voor te maken. Juist nu we in de crisis zitten en de werkloosheid oploopt.

Bij eerdere crisissen hebben we gezien dat de economie gestimuleerd werd door grote infrastructurele werkgelegenheidsprojecten. In deze crisis moet het juiste werkgelegenheidsproject nog gevonden worden. Dit project moet de bouw-, en infra-sector uit de dip trekken. De aanleg van een boulevard bij Ede en Veenendaal schept niet alleen bouwbanen, maar ook talloze nieuwe kansen voor de toeristische industrie; jachthavens, horeca gelegenheden, watersportcentra...

Johan Vermij (op twitter)