Friese Identiteit...

.

Ik behoor bij de groep van de zogenaamde 'Friezen om utens'. Mijn eerste vijfendertig levensjaren heb ik doorgebracht in de provincie Friesland. Daarna kwamen Barneveld en Ede als standplaatsen.

Nog met enige regelmaat neem ik een kijkje op de website van mijn geboorteplaats Garyp. Zo nu en dan bezoek ik ook de sites van de Leeuwarder Courant en het Friesch Dagblad op het internet om nog iets op de hoogte te blijven van zaken die er spelen.

Toen ik onlangs eens een kijkje op de kaart van mijn geboortestreek wierp, besefte ik opeens dat ik eigenlijk afkomstig ben van een eiland. Het is het gebied tussen Het Bergumer Meer, De Leijen, De Wijde Ee en De Alde Feanen. Deze vier plassen zijn verbonden door kanalen en vaarten. Waren er geen bruggen dan was er echt sprake van een geïsoleerd eiland binnen de provincie met de dorpjes Garyp, Suameer, Eernewoude, De Tike, Oudega, Nijega en een gedeelte van Opeinde.

Een puur watersportgebied dus. Toch ben ik relatief weinig in aanraking geweest met de mogelijkheden die dit geeft. Natuurlijk heb ik wel eens gezwommen in buitenwater. Ik ben wel eens mee geweest op een (zeil)boot. Ook vissen en schaatsen kan ik bijschrijven als activiteiten die hiermee te maken hebben. Maar het was allemaal heel summier gezien de vele mogelijkheden op korte afstand van het ouderlijk huis. Ik heb er eigenlijk niets mee moet ik eerlijkheidshalve toegeven...

Als ik dit zo op mijn werk aan de kantinetafel vertel is grote verbazing het gevolg. "Dat meen je toch niet Jolmer?" Zoveel opties op het gebied van watersport in de 'achtertuin' en dan vrijwel geen interesse? De mensen hier op de bodem van de Veluwe en aan de bovenkant van de Betuwe weten wel wat ze zouden doen als ze al deze mogelijkheden 'aan huis' zouden hebben. Het ongeloof is ronduit groot als ik mijn mening hierover ventileer.

Er wordt dan zelfs openlijk getwijfeld aan mijn Friese afkomst. Het is dat er nog steeds een accent doorklinkt als ik mijn mond open doe... maar anders had men mij echt niet geloofd. Een bepaalde collega adviseerde mij al eens om mijn ouders te vragen of ik wellicht geadopteerd ben? Of ik wel werkelijk hun biologische zoon ben? Want volgens hem lijkt genetisch gezien mijn desinteresse echt niet te kloppen.

Tja... het zij dan maar zo. Bij het huiswaarts keren van mijn werk roep ik nog maar eens "Oant Moarn" en neurie "In Nije Dei". Vanavond trek ik een boek van Rink van der Velde uit de kast en schenk mezelf een Sonnema berenburg in. Meer kan ik er echt niet van maken. Ze moeten het maar geloven... en oars mar net!
.