In de jaren ’80 kwam de band W.A.S.P. wel eens voorbij in de paar
radioprogramma’s die specifiek gericht waren op hardrock en heavy metal. Ook
las ik in die tijd het daar aan gerelateerde magazine de Aardschok dat
regelmatig berichtte over deze Amerikaanse schreeuwers om aandacht pur sang. Het
imago van de band, de tekstuele escapades en wat er allemaal gebeurde bij
concerten was voor mij reden genoeg deze act driedubbel links te laten liggen.
De ‘We Are Sexual Perverts’ en dat onder leiding van een zanger/gitarist die
zich Blackie Lawless noemt en shockeren als bijzondere roeping had was dus in
het geheel niet aan mij besteed. Onlangs vernam ik dat er anno 2015 het één en
ander met de heer Lawless is gebeurd. Het christelijke geloof van zijn jeugd is
herontdekt en dat heeft tekstueel wel enige weerslag gehad. Het heeft
geresulteerd in het album ‘Golgotha’. Nieuwsgierig geworden naar het geheel heb
ik mij maar eens gewaagd aan een luisterbeurt en dat is niet zonder gevolgen
gebleven.
‘Wellicht hun beste album ooit’ had ik op het internet al eerder
gelezen. Nu ken ik dus hun werk door de jaren heen niet maar wat ik hoorde
maakte enorme indruk op mij. Dit is gewoonweg melodieuze hardrock van de
bovenste plank! Rauwe maar zeer krachtige zang, fraaie zang- en melodielijnen
en fantastisch gitaarwerk, zowel de riffs als de veelvoud aan solo’s en dat op
alle nummers zonder uitzondering. Voor mij persoonlijk is het
titelnummer ‘Golgotha’ het absolute hoogtepunt op dit album.
Ik ben bezig een
lijst samen te stellen met mijn favoriete songs allertijden. Deze gaat,
alhoewel nog maar net ontdekt, er zeer zeker hoog op terecht komen. Het nummer
heeft gewoonweg alles wat het voor mij tekstueel en muzikaal tot een waar
kunstwerk maakt. Kortom, deze muzikale ‘wesp’ heeft mij flink te pakken genomen.
Zeg maar gerust… 'hemels' gestoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten