In mijn jeugd was ‘nummer 100’ een benaming van het kleinste kamertje in huis waar doorgaans ontlastende zaken plaatsvinden. Een column heeft met enige fantasie ook raakvlakken hiermee. Ook een klein hoekje in een krant waarin de columnist iets kwijt wil. Het is nu dan ook de 100e keer dat ik in de Edese Post sta met een onderwerp dat direct dan wel indirect met onze mooie gemeente Ede te maken heeft.
Dat had ik nooit kunnen vermoeden toen ik als noorderling in 1984 een weekje in Ede doorbracht als leerling van een praktijkschool aan de Zandlaan. Nu 30 jaar later mag ik mij wekelijks tot u richten en dat over een breed scala aan onderwerpen. Soms met humor en zelfspot, de andere keer heel serieus van aard. “Probeer dat stichtelijke vingertje toch te vermijden” sprak de eindredacteur mij onlangs nog toe.
“De krant is primair niet om de wereld te verbeteren.” Nee, dat zal best maar vertel een varken maar eens dat hij niet meer mag knorren. Tot nu toe heb ik het meeste plezier ondervonden in het schrijven over de Edese politiek. Hopelijk blijft daar genoeg gebeuren dat stof tot schrijven geeft (tot nu toe geen gebrek maar blijf jullie best wel doen politici!).
Wie zich trouwens geroepen voelt mag zijn of haar visie wel eens geven over de schrijfsels die tot nu toe in de ‘NRC van de valleistreek’ van mijn hand zijn verschenen. Fan- of hatemail is welkom op jolmerwinkel(at)gmail.com ~ Ik ga weer aan de slag voor een volgende column over Edese perikelen. Ik heb gemerkt dat ‘nummer 100’ een uitstekende plek is voor het opdoen van inspiratie. De Edese Post van afgelopen week erbij en eens kijken of volgnummer 101 gestalte kan krijgen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten