De Actie Van Milko Pieren

Streekderby’s zijn aparte wedstrijden. Een streekderby in het kader van de beker is nog specialer. We schrijven 29 november van het jaar 1995. Cambuur moet thuis aantreden tegen mijn geliefde SC Heerenveen.

Collega Reinder had een toegangskaart voor mij geregeld. Als die-hard van de hoofdstedelijke club had hij op het zwaaien met z’n seizoenskaart een fiks aantal entreebewijzen voor deze wedstrijd kunnen bemachtigen. En eentje was er voor mij. Het werd een aparte belevenis moet ik bekennen.

Daar zat ik dan… tussen hem en z’n vader in. Verder nog geflankeerd door moederlief, zus met vriend en een aantal broertjes. “Als Heerenveen gaat scoren, waag het dan niet om te gaan juichen… je gaat tegen de grond” kreeg ik van mijn collega te horen. Ik deed veiligheidshalve de aanname dat het grappig bedoeld was en probeerde iets van een glimlachje bij hem te ontdekken.

Vader begon al direkt na de aftrap te schelden op alles wat maar met tegenstander Heerenveen te maken had. Hij wende zich zo nu en dan wel eens tot mij, zei iets van "sorry", maar vervolgde dan weer onverstoorbaar z’n tirade. Rondom mij, in het thuisvak, hoorde ik dingen die ik zeker niet in mijn gereformeerde opvoeding had meegekregen.

En dat was nog maar zwak uitgedrukt. Daar waar de vader z’n scheldkannonade enkel richtte tot de tegenpartij, hoorde ik om mij heen ook een aanhoudend gekanker op eigen spelers. “Hé kale… heb je stront in je ogen?” was nog sterk eufemistisch vergeleken bij wat mij verder ter ore kwam. Maar dit leek langs Richard Goulooze heen te glijden.

Van het wedstrijdverloop weet ik eigenlijk niet zo veel meer. Bijna 15 jaar na dato willen m’n hersencellen het niet meer zo goed reproduceren. Wel is nog steeds probleemloos oproepbaar De Actie van Milko Pieren. Deze stond aan de basis voor het winnende doelpunt in de verlenging. Marcel Keizer’s naam ging de boeken in, hij legde tenslotte de bal achter de Heerenveengoalie.

Maar het was Milko die in een fractie van een seconde een ronduit geniaal plan bedacht. Het was Milko die op dat moment ook in staat bleek het ten uitvoer te brengen. Het was Milko die het heel even gegund was de schoenveters van Zinédine Zidane aan te raken.

Een merkwaardig fenomeen eigenlijk dat dit me zo goed is bijgebleven. Een speler van een club waar ik niets mee heb. Die in z’n loopbaan bij andere clubs heeft gespeeld waar ik al helemaal niks mee heb. En toch denk ik met enige regelmaat terug aan ‘De Actie’ van de man met de lange blonde haren. Ik heb geen idee of hij ooit geportreteerd is in VI’s onderdeel Vergeten Voetballer. Mocht dat zo zijn dan zou ik willen oreren; “Hoe zo vergeten… ik raak hem maar niet kwijt!”

De Actie nestelt zich nog frequent op mijn netvlies. Dan ga je jezelf automatisch afvragen wat er toch van Milko is geworden? Wat zou hij nu doen om aan de kost te komen? Staat hij wellicht op de loonlijst bij TNT-post? Zou je hem tegen kunnen komen bij wegwerkzaamheden aan de A12? Heeft hij nog wapperende manen of nu wellicht een coupe à la Jaap Stam? Zou hij zelf nog wel weten hoe deze wedstrijd door hem persoonlijk is gekanteld? Vragen, vragen en nog eens vragen.

Wat voor mij wel vaststaat is dat ik achteraf toch wel blij ben dat er geen doelpunt gevallen is aan Heerenveenzijde. Dan had waarschijnlijk de complete familie van m’n collega me naar de grond gewerkt. Dan had ik pas achteraf, bij de EHBO-post van het Medisch Centrum Leeuwarden, de uitslag gehoord. Dan zou Milko Pieren gauw bij mij in de vergetelheid zijn geraakt. En... dan had ik nooit dit verhaal gestalte kunnen geven!

Recensie van deze wedstrijd in Trouw
Samenvatting van de wedstrijd (met de actie natuurlijk) op YouTube