Interactie kan door het sturen van e-mail naar: jolmerwinkel@gmail.com of mij te gaan volgen op Twitter of vrienden te worden op Facebook.

maandag 18 januari 2010

Een Lot Uit De Loterij

In één van mijn favoriete Thin Lizzy songs Cold Sweat, komt de volgende tekst voor:

They say chances on the outside
Are looking pretty slim
I feel so lucky on the inside
I feel I'm gonna win

Dit geeft wel aardig weer wat mensen die aan gokken dan wel loterijen meedoen voelen. Onlangs las ik een interessant artikel hierover in het januari-nummer 2010 van het blad Psychologie Magazine. Wat we natuurlijk al wisten wordt hierin nog eens wetenschappelijk bevestigd. Het meedoen aan loterij met een gigantische jackpot is bij voorbaat een zaak van weggesmeten geld. Statistisch gezien is de kans zo klein dat je beter elke maand de inleg opzij kunt leggen. Dan heb je na jaren nog een aardig potje om iets leuks te doen.

Verder kwam in het artikel naar voren dat veel mensen zich door diverse redenen veel meer kans toedichten dan dat ze in werkelijkheid hebben. I feel i’m gonna win dus, zonder dat daar goede aanwijsbare redenen voor zijn. Je psyche raakt beïnvloed en zegt dat je uiteindelijk wel het grote moment eens gaat beleven. Als je maar lang genoeg meedoet.

Bijna dagelijks voltrekt het volgende zich bij het begin van de werkdag. Een collega komt binnen, wenst mij een goedemorgen en vervolgt: "Jolmer… nog 15 dagen!". Hij bedoeld te zeggen dat over 15 dagen de volgende trekking van de staatsloterij is. Dan worden als z’n dromen waar. En niet alleen die van hem. Hij fungeert als een soort van bookmaker voor nog 9 andere collega's. Samen vormen ze een coöperatie met als hoofddoel het winnen van een gigantische miljoenenprijs.

De voorpret bestaat dan ook uit de fantasie de vrije loop te geven. Om bestemmingen te zoeken voor het geld als het grote moment daar is. De één zal direct mijn collega af zijn en de ander weet nog niet op welk moment te stoppen met werken. Maar dat er het één en ander in hun bestaan zal veranderen is wel duidelijk. Ik hoop voor hen dat ze nog eens als collectief voor de deur van het hoofd personeelzaken mogen staan. Dat ze één voor één naar binnen gaan om de voorgedrukte ontslagbrief, snel voorzien van de datum, daar met een smak op tafel te gooien.

Ik heb helemaal niets met deze materie. Ik ben meer van het behoudende soort. Van het type dat liever geld op een spaarrekening zet dan zich te storten op de aandelenmarkt. Waar dat toe kan lijden hebben we een jaar of wat geleden mogen aanschouwen. Alhoewel ik nu ook bedenk dat traditionele spaarvormen niet geheel risicoloos zijn. Daar kunnen DSB gedupeerden alles over vertellen. Wie niet steelt, wint of erft, blijft werken tot hij sterft luidt het gezegde. Ik heb nog wel een poosje te gaan met werken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten