Tijdens de installatie van de Edese raadsleden zit ik op de overvolle publieke tribune. Naast mij een mevrouw waarmee ik aan de praat raak. Als ik mij bekend maak komt het gesprek in een stroomversnelling. Ze had mijn column in de Edese Post gelezen en stroopte verbaal de mouwen al op. Maar blijkbaar had ze er wat anders ingelezen dan dat ik had bedoeld. In ieder geval bleek het een uitstekend handvat om haar grieven eens goed te etaleren. Ze is hevig ontsteld merk ik al gauw.
Haar man zomaar aan de kant gezet. Ze begrijpt er helemaal niets
van. Als wethouder kreeg hij zo veel waardering. Ook in de buurt lopen de mensen
met hem weg en die zijn lang allemaal niet christelijk hoor. Begrijp je dat
nou? Als grootste partij zomaar opzij worden
geschoven. Nu moet hij ook nog op zoek naar ander werk en dat op zijn leeftijd.
Ik probeer nog dat het niets met zijn persoon te maken heeft maar dat dit
onderdeel is van het politieke spel.
Het lijkt niet echt
te landen. De emotie en het onbegrip blijven doorsudderen. Aan het einde van
de avond neem ik afscheid met een handdruk en wens haar het beste toe. We zijn
intussen zo’n twee jaar verder en halverwege de raadsperiode. Er hebben zich al
weer aardig wat personele mutaties voorgedaan. De laatste betreft haar man. Hij
zal ook de Edese raad gaan verlaten. Zij zal binnenkort als burgemeestersvrouw door
het leven gaan.
Achteraf bekeken heeft de hele gang van zaken rond de Edese SGP hierdoor toch een mooie wending gekregen. Toeval zal zij het ongetwijfeld
niet willen noemen. Meer een zaak van voorzienigheid. Nu op naar gemeente Nunspeet. Hij daar boven alle partijen verheven als
burgervader van en voor alle inwoners. Zij hem daarin trouw volgend. Meneer en
mevrouw van der Weerd… het ga jullie goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten