Varkensmuts...

Het gedicht 'Roeping' van Gerard Reve kwam bij mij naar boven. Over een zuster die al heel lang en heel anoniem als een soort van mantelzorger actief is. Al ver voordat het woord bestond. Waarbij nooit eens een journalist opduikt om haar te portretteren. Dit in tegenstelling tot de schreeuwlelijke aandachttrekkende demonstrant die ergens voor of tegen is. Die dan ook door de samengestroomde pers vol in de schijnwerpers wordt gezet. In gemeente Ede hadden we onlangs ook twee gevalletjes in deze laatste categorie. De Pegida voorman die heel provocerend een varkensmuts op zijn kop had gezet. Hij werd door de sterke arm van de wet van het toneel afgevoerd omringd door het journaille met hun camera's, microfoons en notitieblokjes. Een dag later werd het provoceren in de overtreffende trap uitgevoerd, dit keer door anonieme onverlaten. Bij een beoogde locatie voor een azc in Lunteren werden dode varkens opgehangen. Het zijn blijkbaar de krenten in de journalistiek pap. Deze berichtgeving zorgt vervolgens voor een gigantische olievlek op de woelige zee van de sociale media. Voor- en tegenstanders van het asielbeleid stroomden van heinde en verre toe om deze Edese zaken van commentaar te voorzien. Soms genuanceerd, veel vaker ontdaan van alle fatsoen en inlevingsvermogen. Toch was er ook een lichtpuntje in de media. Het NOS-journaal toonde ene Edese meneer Klok. Hij gaat vaak met asielzoekers wandelen. Gewoon om ze wat afleiding te bieden. Hun precieze naam ontgaat hem wel eens maar dat deert niet. Hij is er gewoon voor deze mensen. Gedreven door dezelfde liefde als de zuster in Reve’s gedicht. Niet hoorbaar maar wel ergens op de achtergrond bezig voor een medemens. Toch goed dat overal op de wereld Immaculata’s werkzaam zijn. Nu de pers er nog op af.