Kaders

Ik heb onderstaande tekst ingestuurd naar De Metro om mee te dingen naar plaatsing in deze krant en daarmee een geldbedrag in de wacht te slepen. Of het gaat lukken..

100 euro verdienen met een column in de Metro? Dat moet kunnen, tenminste als het mij zou lukken iets te schrijven in de stijl van Luuk Koelman. Dan is dat geld zo binnen dacht ik er nog bij. Want laten we eerlijk zijn, van de columnisten die in de Metro regelmatig figureren, steekt ‘Koelemans’ er toch wel iets bovenuit. Een collega neemt dagelijks een tweetal kranten mee naar het werk.

Die lezen wij dan trouw tijdens de middagpauze in de kantine. Meestal ben ik wat sneller bij de columnsectie en mompel al gauw: "Hij is weer goed hoor!" Mijn buurman bevestigt dit dan even later ook. Nu donderde ‘onze Luukie’ een poos geleden wel heel hard van z’n sokkeltje. U weet dat vast nog wel. Daar was het trieste geval van een jongen die zelfmoord had gepleegd als gevolg van jarenlang pestgedrag.

Koelman vond het nodig over zijn rug een conservatieve katholieke hoofdredacteur aan te pakken omtrent haar visie op homosexualiteit. Een volstrekt doelloze en misplaatste actie. Daar was ook een tijdje geleden cabaretier Theo Maassen die een smakeloze grap meende te moeten maken over slachtoffers van de nieuwjaarsbrand in Volendam. Sloeg ook finaal de plank mis.

Nu kun je bij allerlei kunstvormen, waaronder columns schrijven, verschillende kaders hanteren. Het fatsoen, de wet of gewoonweg helemaal geen afbakening. Dat laatste kan in Amerika waar men de meest verschrikkelijke dingen mag roepen zolang je het maar niet ten uitvoer brengt. Hier in ons land kunnen zaken gelukkig getoetst worden aan wat de wet er over zegt.

Voelt iemand zich gekwetst dan mag de rechter uitspraak doen of iets door de beugel kan of niet. Maar vaak kunnen bepaalde uitlatingen wel binnen de juridische kaders plaatsvinden, maar wordt toch de fatsoensgrens drastisch overschreden. Waarom gebeurt dit? Om te shockeren? Om publiciteit te generen? Hebben heren als Koelman en Maassen dit echt nodig? Wordt er een hoger doel gediend?

Ik zie het niet. Laat mij nu maar eens iets verdienen over de rug van onze ‘koele man’. Ik beloof de helft aan een goed doel te geven, b.v. de brandwondenstichting. De andere helft is voor mij. Dus kom maar op met die honderd euries Metro. Dat zou zondermeer een fatsoenlijk gebaar zijn. Laat maar zeggen in het kader van ietsjes genoegdoening. En er moet hier natuurlijk ook brood op de plank blijven… net zoals bij de ‘maasjes’ en de ‘koelmannetjes’ van deze wereld.